Η Κυριακάτικη βόλτα μας με τους φιλοξενούμενους στο WELCOMMON πρόσφυγες είχε προορισμό σήμερα το Πάρκο Σταύρος Νιάρχος. Στην εκδρομή συμμετείχαν 40 άτομα από τα συνολικά 163 σήμερα, με τα παιδιά να είναι το 80%.
Από το χώρο μας, ανηφορίσαμε όλοι μαζί την Ακαδημίας και φτάσαμε στην αφετηρία του λεωφορείου Β2. Το λεωφορείο γέμισε από εμάς. Μόλις αντίκρισαν το πάρκο, ενθουσιάστηκαν όλοι. Βόλτα, πανοραμική θέα από ψηλά, ποδόσφαιρο, φωτογραφίες, παρατηρήσεις, όλα τα είχε η σημερινή μας βόλτα.
Η μέρα ήταν κρύα αλλά ηλιόλουστη και αυτό έκανε τη βόλτα μας ωραία. Η θέα από ψηλά ήταν υπέροχη. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν από τη λίμνη και τα σκάφη του Ναυτικού Ομίλου που υπάρχουν μέσα στο πάρκο και ήθελαν όλα να μπουν μέσα σε αυτά και να κάνουν βόλτα. Δυστυχώς, δεν είχαμε κάνει από πριν την σχετική εγγραφή, μια και δεν ξέραμε τι μνήμες είχαν από το ταξίδι τους με τη βάρκα που τους έφερε από τα παράλια της Τουρκίας στα νησιά μας. Νομίζαμε ότι μπορεί να κρατούσαν την τραυματική εμπειρία από τη θάλασσα και τις βάρκες (κάποια από αυτά όπως μας έχουν πει ταξίδεψαν με άσχημο καιρό αλλά σε κάθε περίπτωση στοιβαγμένα μέσα στη βάρκα). Το αντίθετο, όμως έδειξε η σημερινή μας βόλτα, όλα ήθελαν να κάνουν βαρκάδα και μπάνιο!!!
Τώρα θα σχεδιάσουμε την επόμενη φορά να συμμετάσχουν τα παιδιά σε κάποια ξενάγηση ή δραστηριότητα, αφού και το Πάρκο Σταύρος Νιάρχος έχει εκδηλώσει την πρόθεσή του για μια παρόμοια συνεργασία. Μουσεία, όπως το Κυκλαδικής Τέχνης και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας έχουν επίσης εκφράσει την επιθυμία τους για συνεργασία και κοινά προγράμματα.
Τα παιδιά – περίπου 80-95 σε σύνολο φιλοξενούμενων στο WELCOMMON 160-170 προσφύγων – συμμετέχουν σε τέτοιες δραστηριότητες με πολύ ενθουσιασμό. Δεν είναι να απορεί κανείς που ορισμένα παιδιά έχουν επισκεφθεί την Ακρόπολη με δική μας συνοδεία ή όχι 3 φορές μέσα σε λιγότερο από 3 μήνες. Εντυπωσιακό επίσης το γεγονός ότι όπως μας είπε ένας από τους εφήβους, ο Άλι, έχει επισκεφθεί πολλές φορές τον Εθνικό Κήπο ακόμα και την περίοδο που έμενε στο καμπ του Σκαραμαγκά, πριν έρθει με την μητέρα και τα αδέλφιά του στο WELCOMMON. Η κοινωνική ένταξη δεν σημαίνει μόνο μαθήματα γλώσσας σε μια αίθουσα, μπορεί να έχει πολύ ευρύτερη διάσταση. και εμείς προσπαθούμε να εφαρμόζουμε πιο καινοτόμες μεθόδους. Ακόμα και μέσα στο λεωφορείο μπορεί να κάνεις μαθήματα γλώσσας ή αριθμητικής. Αλλά και να μαθαίνεις τον άλλο. Χαρακτηριστικό το περιστατικό με μια κυρία που είχε ενθουσιαστεί με τα παιδιά και είπε φωναχτά: τα παιδιά είναι μια χαρά. Τα παιδιά κάπως ξαφνιάστηκαν μια και η λέξη χαρά στα αραβικά ακούγεται κάπως σαν “σκ…”. Έπρεπε να τους εξηγήσουμε ότι σημαίνει κάτι καλό και όχι κάτι …κακό
Είναι μεγάλη η χαρά μας που βλέπουμε πόσο έχουν αλλάξει τα παιδιά, μέσα από την φιλοξενία και τις δράσεις μας, μια και επιστρέφουν σταδιακά σε μια κανονική παιδική ζωή, παρά το γεγονός ότι είναι παιδιά του πολέμου, παιδιά που ξέφυγαν – τυχερά αυτά – έστω και με μεγάλη ταλαιπωρία από τον πόλεμο και τη βία. Επιστρέφουν σε μια κάποια κανονική παιδική ζωή, παρά, το γεγονός ότι βρίσκονται σε αναμονή, περιμένοντας – τα περισσότερα με τον ένα γονιό εδώ- να αναχωρήσουν και να συναντήσουν σε κάποια άλλη χώρα τον άλλο γονιό τους (πατέρα ή μητέρα) που κατάφερε να πάει εκεί πέρα όταν ακόμα τα σύνορα ήταν ανοικτά. Και ας είναι παράλογο να περιμένουν την επανένωση της οικογένειας πάνω από ένα χρόνο…
