Είμαι ο Eloi
Μια μέρα, ενώ περπατούσα στους δρόμους της Αθήνας, συνάντησα μια ομάδα νέων. Μου εξήγησαν ότι η ομάδα τους αποτελούνταν από εθελοντές που συνεργάζονταν με το Άνεμο Ανανέωσης (Wind of Renewal) στον ξενώνα Welcommon Hostel. Είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε για τις δραστηριότητες και το έργο τους για το οποίο ένιωσα πραγματικά μεγάλο ενδιαφέρον. Με κάλεσαν ευγενικά να επισκεφτώ το μέρος για να ανακαλύψω περισσότερα. Την πρώτη φορά που είδα από κοντά τις δραστηριότητες, ήξερα ότι ήθελα να γίνω εθελοντής και να βοηθήσω στη δημιουργία διαπολιτισμικών έργων.
Κατά τη διάρκεια αυτών των τριών μηνών που συμμετείχα ως εθελοντής στις δραστηριότητες του έργου Ευρωπαϊκού Σώματος Αλληλεγγύης “Green Social Innovation for young people” που υλοποιήθηκε από τον Άνεμο Ανανέωσης είχα χρόνο να χτίσω μαζί με τους άλλους εθελοντές πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Οι καθημερινές μου δραστηριότητες στο Welcommon Hostel – ένας καινοτόμος ξενώνας που είναι δημιούργημα του Ανέμου Ανανέωσης – βασίζονταν κυρίως σε δραστηριότητες για παιδιά, μαθήματα μουσικής, πολιτιστικές και περιβαλλοντικές δράσεις μαζί με τους ενοίκους και ενδυνάμωση και ένταξή τους.
Θα μιλήσω περισσότερο για το πολιτιστικό και περιβαλλοντικό έργο γιατί πιστεύω ότι είναι το πιο σημαντικό. Σε συνεργασία με μια άλλη εθελόντρια από το Βέλγιο, τη Rosalie, που έκανε internship, αποφασίσαμε να αναπτύξουμε κάποια δημιουργικά εργαστήρια και εκδηλώσεις για και μαζί με τους πρόσφυγες και τους άλλους εθελοντές – λόγω της πανδημίας δεν υπήρχαν και τουρίστες – που διαμένουν στον ξενώνα.
Το πρώτο μας έργο ήταν η αποκατάσταση της αυλής του ξενώνα. Αυτός ο χώρος ήταν γεμάτος υλικά. Ζητήσαμε από μερικούς ενοίκους να μας βοηθήσουν να τον αδειάσουμε και να τον καθαρίσουμε για να τον χρησιμοποιήσουμε ως κοινόχρηστο για “εξωτερικές” τάξεις μαθημάτων και για άλλες εκδηλώσεις.
Στη συνέχεια, οργανώσαμε εργαστήρια διακόσμησης, με μερικούς από τους ενοίκους να εστιάζουν στη χρήση μόνο φυσικών προϊόντων και την επαναχρησιμοποίηση υλικών. Ασβεστόσαμε όλους τους τοίχους (βάψαμε δηλ τους τοίχους με ασβέστη, το οργανικό υλικό που χρησιμοποιείται συνήθως στους παραδοσιακούς ελληνικούς οικισμούς), και φτιάξαμε ζαρντινιέρες, τραπέζια και άλλα έπιπλα όλα από υλικά που βρήκαμε στο χώρο και παλέτες που μαζέψαμε από τους δρόμους της Αθήνας.
Το δεύτερο έργο ονομάστηκε «Συλλογική έκθεση». Με τη Rosalie (την άλλη εθελόντρια που συνεργάστηκα) και τη βοήθεια άλλων εθελοντών, συγκεντρώναμε μια ομάδα ενοίκων με καταγωγή από διάφορες χώρες μία φορά την εβδομάδα για ένα μήνα. Η ιδέα αυτών των εργαστηρίων ήταν να βοηθήσουν στη συνεργασία και στην ανταλλαγή γνώσεων και δεξιοτήτων. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι παρά τις πολιτισμικές διαφορές και τα κενά, είχαν τρεις ομοιότητες: Όλοι είχαν εγκαταλείψει τη γη τους, τη δουλειά τους και μερικούς στενούς τους ανθρώπους. Γνωρίζοντας αυτό, θέλαμε να ανοιχτούν ο ένας στον άλλον και να μοιραστούν τις εμπειρίες και τις ικανότητές τους με άλλους και να κερδίσουν από τη γνώση ενός άλλου ατόμου. Όλη αυτή η δουλειά που πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια των εργαστηρίων και των διαφορετικών δημιουργικών δραστηριοτήτων που έγιναν (φωτογραφίες, origami, ζωγραφική, κούρεμα, κοσμήματα και μαγείρεμα), προοριζόταν να εκτεθεί στους υπόλοιπους κατοίκους, ώστε να μπορούν να μοιραστούν και αυτοί γνώσεις και δεξιότητες, όπως και έγινε.
Αυτή η εμπειρία ήταν εξαιρετική, μπόρεσα να μάθω πολλά πράγματα σχετικά με τις συνθήκες των προσφύγων στην Ελλάδα.
Η διαβίωση σε αυτόν τον ξενώνα, το Welcommon Hostel ήταν μια ευκαιρία να γνωρίσω όμορφους ανθρώπους με δύσκολο υπόβαθρο, και να δημιουργήσω ισχυρούς και πραγματικούς δεσμούς μαζί τους.
