“Η ευρύτερη περιοχή από τα Πατήσια μέχρι την Ν. Ιωνία και το Ν. Ηράκλειο, τη Ν. Φιλαδέλφεια και τη Ν. Χαλκηδόνα, το Γαλάτσι και τους Αγ. Αναργύρους θα μπορούσε να αποτελέσει ένα “πράσινο πείραμα” για την αναγέννηση και αναζωογόνησή της μέσω πράσινων λύσεων, κυρίως λύσεων που βασίζονται στη φύση. Περιλαμβάνει πολλά μικρότερα και μεγαλύτερα πάρκα που δεν σχηματίζουν όμως μια ενιαία “πράσινη ζώνη”, είναι από την άλλη σημαντικό πέρασμα για ποδηλατικές διαδρομές, διατηρούνται ακόμα κάποια ίχνη υγροτόπων και φυσικών στοιχείων (ρέμα Ποδονίφτη, Άλσος Αντώνης Τσίτσης, υδραγωγείο Αδριανού). Από την άλλη σημαντικά ίχνη βιομηχανικού και αρχιτεκτονικού πλούτου θα μπορούσαν να αποκατασταθούν και να επαναχρησιμοποιηθούν για δραστηριότητες πολιτιστικές, εκπαιδευτικές, περιβαλλοντικές, μέσα από συνεργατικά σχήματα”…
Νίκος Χρυσόγελος
- Κλίμα και ενέργεια
- Αγρο-διατροφικός τομέας
- Κατοικία, πόλη, μετακινήσεις
- Πράσινη χρηματοδότηση
και σε τέσσερις οριζόντιες πολιτικές:
- κοινωνική συνοχή, κοινωνική πολιτική, κοινωνικός πυλώνας
- εκπαίδευση, νεολαία, απασχόληση
- διάσταση φύλου, κοινωνικές ανισότητες και διακρίσεις
- κοινωνική επιχειρηματικότητα, κοινωνική κι αλληλέγγυα οικονομία
Στόχος είναι να διαμορφωθεί μέσα από μια συστηματική διαβούλευση μια πρόταση για ένα Green Deal που δεν θα αφήνει κανένα/καμία πίσω αλλά και θα συμβάλλει στην δημιουργία ένα νέου παραγωγικού – καταναλωτικού μοντέλου. Στο πλαίσιο αυτό ξεκινήσαμε την δημοσίευση μιας σειράς άρθρων στα θέματα αυτά και θα ακολουθήσουν εργαστήρια και στρογγυλά τραπέζια.
Στο πλαίσιο αυτό δημοσιεύουμε το 19ο άρθρο, του Nίκου Χρυσόγελου, προέδρου της ΔΕ του ΑΝΕΜΟΥ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ, με αντικείμενο την πράσινη, υγιή ανάκαμψη της πόλης μέσα από την αποκατάσταση αρχιτεκτονικών και ιστορικών μνημείων που καταρρέουν και την ένταξή τους σε πράσινες ζώνες με έμφαση σε λύσεις με βάση τη φύση.
Με αφορμή μια νέα καταστροφή κτιρίου στο Πάρκο Δρακόπουλου: Αντί Αρχιτεκτονικά και ιστορικά μνημεία να χάνονται μπροστά στα μάτια μας ας τα εντάξουμε σε μια πράσινη, υγιή ανάκαμψη της πόλης
του Νίκου Χρυσόγελου
προέδρου της ΔΕ της ΚΟΙΝΣΕΠ
Την Κυριακή 21 Φεβρουαρίου μια είδηση πέρασε στα ψηλά των ειδήσεων: “φωτιά που ξέσπασε σε κτίριο είχε ως αποτέλεσμα την κατάρρευση τοίχου του στην οδό Πατησίων (στα Άνω Πατήσια)”. Ήταν άλλη μια καταστροφή σε ένα χώρο με μοναδική αρχιτεκτονική, βιομηχανική και πολιτιστική σημασία. Πάρκο Δρακόπουλου!
Μια φορά και ένα καιρό, στο Πάρκο (Κτήμα) Δρακόπουλου – μια έκταση εννέα στρεμμάτων, που περιβάλλεται από τις οδούς Πατησίων, Πορφύρα και τη Λεωφόρο Ηρακλείου, ενώ η 4η πλευρά του συνορεύει με μια πολυκατοικία – υπήρχαν 4 κτίσματα, αντιπροσωπευτικά των βιομηχανικών και αστικών κτιρίων του 19ου και αρχές 20ου αιώνα στην Αθήνα, με ιδιαίτερα αρχιτεκτονικά στοιχεία και με σημαντική ιστορική σπουδαιότητα (ενότητα αστικής κατοικίας και βιοτεχνίας, από τις λίγες σωζόμενες στην Αθήνα):
1. Το εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας, (κλωστήριο, υφαντήριο), που ιδρύθηκε το 1882 από την εταιρεία “Σ. Βεζανής και Σελάς“. Το 1921 η επιχείρηση αγοράστηκε από την εταιρεία των αδερφών Δρακόπουλου, που ήταν ανίψια του ιδιοκτήτη κλωστοϋφαντουργίας στην Ερμούπολη Σύρου, του Δ. Ν. Καρέλλα. Το εργοστάσιο μετατράπηκε αργότερα σε βαμβακουργία και σταμάτησε τη λειτουργία του στα μέσα της δεκαετίας του ’50, λίγο μετά το θάνατο του ενός από τα δύο αδέλφια, του Κ. Δρακόπουλου.
2. Η βίλα (έπαυλη) των αδελφών Κ. και Α. Δρακόπουλου, που χτίστηκε δίπλα από το εργοστάσιο. Είναι (ήταν) ένα από τα ελάχιστα δείγματα εκλεκτικισμού του 19ου αιώνα στην Αθήνα, με τον χαρακτηριστικό εξαγωνικό πύργο. Στη βίλλα εγκαταστάθηκε το 1995 οδοντιατρείο για ασθενείς με AIDS. Το 1998, όμως, εγκαταλείφθηκε και λεηλατήθηκε. Το 2007 υπέστη άλλες σοβαρές ζημιές μετά από πυρκαγιά και κατέρρευσε ολοσχερώς μετά από τις διαδοχικές πυρκαγιές του 2014.
3. Το κτίριο γραφείων και ένα βοηθητικό κτίριο (σε νεοκλασικό ρυθμό) της έπαυλης και του εργοστασίου.
Την εποχή εκείνη τα Πατήσια ήταν ο κήπος της Αθήνας, με κτήματα, πύργους, εξοχικές κατοικίες και πολλά νερά. Εδώ έρχονταν οι Αθηναίοι για να βουτήξουν τα πόδια τους στον Ποδονίφτη, να πάρουν νερό, να ψωνίσουν λαχανικά, κριθάρι και άλλα αγροτικά.
Κοντά στο κτήμα πέρναγαν στα τέλη του 19ου αιώνα οι γραμμές του “Θηρίου”, του σιδηρόδρομου, που συνέδεε την περιοχή με το κέντρο της πόλης (πέρναγε από τη θέση του βρίσκεται σήμερα ο ηλεκτρικός -ΗΣΑΠ). Αυτό έπαιξε ρόλο στην προσέλκυση στην ευρύτερη περιοχή και άλλων βιομηχανικών δραστηριοτήτων, αξιοποιώντας τα νερά που υπήρχαν, το ρέμα του Ποδονίφτη και των παραποτάμων του, και την εγγύτητα της περιοχής με κέντρα παραγωγής πρώτων υλών για υφαντουργίες, ταπητουργίες, βαμβακουργίες κ.ά (βαμβάκι, μαλλί, μετάξι κ.ά).
Μάλιστα, ο αρχικός ιδιοκτήτης του χώρου (ο Βεζανής) διέθετε πηγάδια και εξήγαγε το νερό στην διψασμένη Αθήνα (“ύδωρ Βεζανή”). Το θέμα είχε δημιουργήσει πολλές αντιπαραθέσεις. Υπήρξε μάλιστα και συμφωνία μεταξύ Βεζανή και Δήμου Αθηναίων για μεταφορά του νερού στην …Αθήνα με σωλήνες που ήρθαν από την …Ευρώπη.
Ένα σύντομο ιστορικό
– Το 1977, όταν πέθανε και ο δεύτερος αδελφός, ο Α. Δρακόπουλος, η ακίνητη περιουσία έμεινε – ως κληροδότημα – στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό για κοινωφελείς σκοπούς.
Το 1981, στην τροποποίηση του ρυμοτομικού σχεδίου της Αθήνας, το κτήμα χαρακτηρίζεται ως κοινόχρηστο πράσινο (ΥΧΩΠ Γεώργιος Πλυτάς, ΦΕΚ 513/16.9.81). Το 1982, τα 3 από τα 4 κτήρια (έπαυλη, γραφεία, βοηθητικό) χαρακτηρίζονται από το ΥΧΩΠ ως διατηρητέα, αλλά μένει εκτός το κτίριο της εριουργίας.
Το 1983, το Υπουργείο Πολιτισμού ((ΦΕΚ 621/Β/27.10.1983, Υπουργός Μ. Μερκούρη) χαρακτηρίζει την έπαυλη “έργο τέχνης” καθώς και “τόπο ιστορικής σπουδαιότητας” τον περιβάλλοντα χώρο με όλα τα κτίσματα που περιλαμβάνονται σε αυτόν, συμπεριλαμβανομένου του εργοστασίου εριουργίας.
Το Π.Δ. 573/83 (ΥΧΩΠ Α. Τρίτσης) χαρακτηρίζει το σύνολο του Κτήματος Δρακόπουλου ως χώρο πρασίνου και διατηρητέα τα κτίρια που βρίσκονται σε αυτό.
Το 1985 το μεγαλύτερο μέρος του κτήματος μετατρέπεται από το Δήμο Αθηναίων σε δημόσιο πάρκο.
Σύμφωνα με το Κεντρικό Συμβούλιο Χωροταξίας (8/12/1982) «Το πιο ενδιαφέρον από τα κτίρια είναι η έπαυλη Δρακόπουλου, αξιόλογο δείγμα εκλεκτικισμού του τέλους του 19ου αιώνα. Είναι κεραμοσκεπές με δίρριχτη με μεγάλες κλίσεις στέγη. Νοτιοδυτικά του κτιρίου υπάρχει εξαγωνικός πύργος και γύρω από αυτόν στεγαστός εξώστης ξύλινης κατασκευής με ξύλινο κιγκλίδωμα.
Ένα δεύτερο ενδιαφέρον κτίριο βρίσκεται στην πλευρά της Πατησίων. Είναι νεοκλασικό με συμμετρία αξονική στις όψεις. Έχει κεραμοσκεπή που καταλήγει σε απλό γείσο και κάτω από αυτό, ανάμεσα στα ανοίγματα, φέρει διακοσμητικές σταγόνες απλής μορφής…
Το τρίτο ενδιαφέρον κτίριο έχει την κύρια όψη στην οδό Πατησίων. Είναι διώροφο νεοκλασικό με συμμετρία αξονική. Στο μέσο της κύριας όψης φέρει αξονικό κιγκλίδωμα απλής μορφής και μαρμάρινα φουρούσια...».
– Το 1991, ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός πετυχαίνει τον αποχαρακτηρισμό των κτιρίων της εριουργίας, από την τότε αναπληρώτρια υπουργό Πολιτισμού Α. Ψαρούδα-Μπενάκη (κυβέρνηση Μητσοτάκη).
– Το 2003, επί δημαρχίας Ντόρας Μπακογιάννη, ξανατροποποιείται το ρυμοτομικό, αίροντας οριστικά τις διεκδικήσεις του Δημοσίου σε τμήμα του κτήματος και ακυρώνοντας το χαρακτηρισμό των κτηρίων του εργοστασίου.
– 12/1/2004, η κυβέρνηση εγκρίνει τον αποχαρακτηρισμό με απόφαση της υφυπουργού Ροδούλας Ζήση
– Σταδιακά η βίλα και τα άλλα κτίρια λεηλατούνται και αφαιρούνται σημαντικά αρχιτεκτονικά στοιχεία τους.
– Το 2007 ξεσπάει μεγάλη πυρκαγιά που προκαλεί ζημιά στην έπαυλη.
– Τον Ιούλιο 2009, ο τότε δήμαρχος Αθηναίων Ν. Κακλαμάνης υπογράφει “μνημόνιο συνεργασίας” με τον πρόεδρο του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού Α. Μαρτίνη για “ανοικοδόμηση μέσα στο πάρκο δύο κτηρίων, 4.000 τ.μ. για τον Ερυθρό Σταυρό και το Δήμο Αθηναίων, και 5.000 τ.μ. για τον κατασκευαστή (μαγαζιά, διαμερίσματα). Προβλέπονται πάρκινγκ 300 θέσεων και 3.000 τ.μ. γραφείων για μεταστέγαση των υπηρεσιών του Ε.Ε.Σ”. Αγνοεί την απόφαση της Επιτροπής Αρχιτεκτονικού Ελέγχου που είχε διατυπώσει την άποψή της το 2006: «Η ΕΠΑΕ δεν συμφωνεί για την κατεδάφιση των κτισμάτων λόγω της ειδικής χρήσης τους (εργοστάσιο), του μεγέθους του κεντρικού κτιρίου και των μορφολογικών τους στοιχείων και λόγω της γειτνίασής τους με διατηρητέα κτίρια του οικοδομικού τετραγώνου».
– Συνεργεία του Ε.Ε.Σ. Ερυθρού Σταυρού μπαίνουν στο κτήμα, λίγες μέρες μετά, μέσα στις διακοπές του δεκαπενταύγουστου (12/8/2009) και με τη συνδρομή αστυνομικών δυνάμεων κατεδαφίζουν ορισμένα από τα διατηρητέα κτήρια.
– Στις 13/9/2009 η Επιτροπή Κατοίκων για τη διάσωση του Κτήματος Δρακόπουλου, με κεντρικό σύνθημα «Μετά τις φωτιές… ούτε μέτρο τσιμέντο», διοργανώνει δεντροφύτευση 70 δέντρων στην έκταση όπου κατεδαφίστηκαν τα κτήρια, με στόχο να παραμείνει η συνολική έκταση του κτήματος ενιαίος κοινόχρηστος χώρος πρασίνου. Δημιουργείται και παιδική χαρά.
– Πρωτοχρονιά 2012, ξεσπάει φωτιά σε ένα από τα διατηρητέα κτίρια του πάρκου, τη βίλα.
– Στις 18.5.2014 (ημέρα εκλογών), ξεσπάει πυρκαγιά σε άλλο κτήριο του πάρκου Δρακόπουλου
– Στις 31.5.2014, νέος εμπρησμός σε κτίρια του κτήματος
– 2.7.2014, τρίτος συνεχόμενος εμπρησμός στο κτήμα μέσα σε λίγους μήνες
Τελικά καίγεται ολοσχερώς και καταρρέει η βίλα Δρακόπουλου, μετά από αυτές τις φωτιές.
– 21.2.2021: ξεσπάει φωτιά και καταρρέει ένας τοίχος από το τελευταίο εναπομείναν κτίριο του κτήματος
Και τώρα τι; Μια πρόταση για την περιοχή
Η κεντρική διοίκηση και ο Δήμος Αθηναίων οφείλουν να προστατέψουν την αρχιτεκτονική και ιστορική κληρονομιά και να αποκαταστήσουν τα κτίρια στο Πάρκο Δρακόπουλου που καταστράφηκαν, με βάση τον αρχιτεκτονικό τους ρυθμό.
Όμως πρέπει να διεκδικήσουμε ως ενεργοί πολίτες ένα ολοκληρωμένο σχέδιο που θα συνδέσει το πάρκο Δρακόπουλου με το Πάρκο ΦΙΞ (και εκεί καταστράφηκε ανάλογης αξίας κτίριο μετά από πυρκαγιά προσφάτως), το ρέμα του Ποδονίφτη, το Άλσος Προμπονά μέχρι το Άλσος της Φιλαδέλφειας και το Πάρκο Αντώνης Τσίτσης από τη μία και το Άλσος Βεϊκου από την άλλη πλευρά, και ένα σύνολο σημαντικών βιομηχανικών κτιρίων που βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή (Μπριτάννια, ΒΕΚ, Βαμβακουργία, Μίνως – ΕΜΙ, και πολλά μνημεία της βιομηχανικής δραστηριότητας στην ευρύτερη περιοχή Α. Πατήσια, Ν. Ιωνία, Ν. Φιλαδέλφεια, Ν. Χαλκηδόνα, Ν. Ηράκλειο), δημιουργώντας μια ενιαία ζώνη πρασίνου, αρχιτεκτονικών και βιομηχανικών μνημείων, με στόχο πολιτιστικές, κοινωνικές, πράσινες και καινοτόμες δραστηριότητες, αναδεικνύοντας παράλληλα “λύσεις που βασίζονται στη φύση“ (nature based solutions).
Αυτή η περιοχή έχει ιδιαίτερη σημασία και για την ανάδειξη της προσφυγικής της ιστορίας, ενώ η έλευση των προσφύγων οδήγησε και στην άνθιση των βιομηχανιών στην περιοχή αυτή.
Το Ταμείο Ανάκαμψης θα μπορούσε να προσφέρει μια ρεαλιστική δυνατότητα χρηματοδότησης της πράσινης αναγέννησης της πόλης, αναδεικνύοντας και εντάσσοντας στην σημερινή εποχή τα ιστορικά κτίρια της περιοχής και δημιουργώντας μια τέτοια σημαντική ζώνη πρασίνου – πολιτισμού – καινοτομίας. Όμως φοβάμαι ότι δεν περιλαμβάνει αναζωογόνηση περιοχών μέσα στον αστικό ιστό, που θα βελτίωνε την ποιότητα ζωής των πολιτών και θα καθιστούσε τις πόλεις πιο υγιείς και ανθεκτικές απέναντι και στην κλιματική και οικολογική κρίση και στην επόμενη φάση των υγειονομικών κρίσεων.
Η σημασία των λύσεων που βασίζονται στη φύση (nature based solutions)Τα τελευταία χρόνια διεθνείς οργανισμοί αλλά και φορείς όπως η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Περιβάλλοντος επισημαίνουν ότι χρειαζόμαστε μια νέα προσέγγιση που συνδυάζει την κλιματική προστασία με την αποκατάσταση της βιοποικιλότητας και των οικοσυστημάτων, και οι λύσεις που βασίζονται στη φύση (nature based solutions) είναι το κατάλληλο εργαλείο για συνέργειες. Όλο και περισσότερο ειδικοί και αρκετές πόλεις αναπτύσσουν σχέδια για δροσισμό των πόλεων το καλοκαίρι (είτε σε επίπεδο γειτονιάς είτε στο σύνολο της πόλης) αξιοποιώντας τεχνικές και λύσεις που βασίζονται στη φύση (Nature based solutions) ή αλλιώς πράσινες υποδομές (green infrastructure).
Η ευρύτερη περιοχή από τα Πατήσια μέχρι την Ν. Ιωνία και το Ν. Ηράκλειο, τη Ν. Φιλαδέλφεια και τη Ν. Χαλκηδόνα, το Γαλάτσι και τους Αγ. Αναργύρους θα μπορούσε να αποτελέσει ένα “πράσινο πείραμα” για την αναγέννηση και αναζωογόνησή της μέσω πράσινων λύσεων, κυρίως λύσεων που βασίζονται στη φύση. Περιλαμβάνει πολλά μικρότερα και μεγαλύτερα πάρκα που δεν σχηματίζουν όμως μια ενιαία “πράσινη ζώνη”, είναι από την άλλη σημαντικό πέρασμα για ποδηλατικές διαδρομές, διατηρούνται ακόμα κάποια ίχνη υγροτόπων και φυσικών στοιχείων (ρέμα Ποδονίφτη, Άλσος Αντώνης Τσίτσης, υδραγωγείο Αδριανού). Από την άλλη σημαντικά ίχνη βιομηχανικού και αρχιτεκτονικού πλούτου θα μπορούσαν να αποκατασταθούν και να επαναχρησιμοποιηθούν για δραστηριότητες πολιτιστικές, εκπαιδευτικές, περιβαλλοντικές, μέσα από συνεργατικά σχήματα.
Μια παρόμοια πρόταση θα μπορούσε να είχε προωθηθεί στα νότια προάστια με κέντρο το πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού, αλλά δυστυχώς η διαχείρισή του στράφηκε προς ένα ξεπερασμένο σχέδιο real estate, που δεν αναζωογονεί την πόλη αλλά προσθέτει χρήσεις που επιβαρύνουν το ευρύτερο λεκανοπέδιο (νέες κατασκευές, προσθήκη ουρανοξυστών, νέων εμπορικών κέντρων, νέων κατοικιών, καζίνο κ.ά.).
Τουλάχιστον ας αναδείξουμε μια διαφορετική προοπτική για την περιοχή αυτή, στο πλαίσιο ενός νέου πράσινου σχεδίου αστικής αναγέννησης στην Αττική, που τόσο υποφέρει από την υπερβολική δόμηση και την κυριαρχία του ΙΧ , την ατμοσφαιρική ρύπανση, την έλλειψη πράσινων ζωνών. Στόχος πρέπει να είναι παρεμβάσεις που ανανεώνουν τον αέρα της πόλης και την δροσίζουν, δημιουργούν τοπικούς πόλους “αναψυχής” κοντά στην κατοικία και τα σχολεία, και συμβάλλουν ώστε να μειωθεί η χρήση του ΙΧ και να αυξηθεί η χρήση του ποδηλάτου και του περπατήματος.
Ο Άνεμος Ανανέωσης προσκαλεί, λοιπόν, φορείς και ενεργούς πολίτες, εκπαιδευτικά ιδρύματα και την κοινωνία των πολιτών, να συνεργαστούμε και να αναδείξουμε από κοινού αλλά και ο κάθε ένας από το δικό του πεδίο δραστηριοποίησης ένα αναλυτικό ΠΡΑΣΙΝΟ ΣΧΕΔΙΟ – ΠΡΟΤΑΣΗ για μια πρώτη φορά “συμμετοχική πράσινη αναζωογόνηση μιας ευρείας περιοχής στην Αττική”. Ένα τέτοιο σχέδιο θα μπορούσε να αποτελέσει και ένα εργαστήρι δοκιμών
- πράσινων λύσεων που βασίζονται στη φύση,
- συμμετοχικού σχεδιασμού στο πεδίο,
- σύνδεσης των στόχων μείωσης του κλιματικού αποτυπώματος με την αύξησης της παρουσίας της φύσης μέσα στην πόλη,
- μείωσης της χρήσης ΙΧ και αύξησης της ποδηλασίας και του περπατήματος και
- ενεργειακής μετάβασης σε επίπεδο γειτονιάς και περιοχής.
Σε μια επόμενη φάση θα μπορούσε να αποτελέσει πεδίο δοκιμής και εφαρμογής συνεργατικών σχημάτων ενέργειας από ΑΠΕ, επίδειξης πρότυπων δραστηριοτήτων εξοικονόμησης ενέργειας σε κτίρια (η αποκατάσταση πρέπει να συνδυαστεί με την μετατροπή τους σε κτίρια μηδενικής κατανάλωσης ενέργειας) και αξιοποίησης στον αστικό χώρο και στις γειτονιές κατάλληλων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Επίσης, άλλα κτίρια, όπως τα σχολεία, Νοσοκομεία (πχ Αγ. Όλγα), δημόσια και ιδιωτικά, βιοτεχνικά και βιομηχανικά κτίρια της περιοχής θα μπορούσαν να συμμετάσχουν σε ένα τέτοιο ολοκληρωμένο σχέδιο.
Ας μην φοβηθούμε τα εμπόδια και τις δυσκολίες. Ας μάθουμε από ανάλογα καλά παραδείγματα και ας δουλέψουμε με δημιουργικό πνεύμα για τις αλλαγές που χρειαζόμαστε. Ο Άνεμος Ανανέωσης είναι ανοικτός σε μια τέτοια συμμετοχική, πολυ-επιστημονική και καινοτόμα συνεργασία: αν σας ενδιαφέρει στείλτε μήνυμα στο windofrenewal@gmail.com και θα επικοινωνήσουμε μαζί σας————————————————————————————————————————————————————-
Μια ενδιαφέρουσα διπλωματική εργασία (7/9/2016) Σεπτέμβριος, προτείνει: “189.15 Διαδρομές γνώσης και παιχνιδιού στο πάρκο Δρακόπουλου” Ένα υπαίθριο σχολείο στα Άνω Πατήσια.
Φοιτήτρια: Στέλλα-Μαρία Τσελεπή
Επιβλέποντες καθηγητές: Κωνσταντίνος Μωραΐτης, Σταύρος Σταυρίδης
Σύμβουλοι καθηγητές: Ντίνα Βαΐου, Παναγιώτης Βασιλάτος
Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ
Ημερομηνία παρουσίασης: 22/07/2015
Το θέμα της διπλωματικής εργασίας αφορά την ανάπλαση του πάρκου Δρακοπούλου στην περιοχή των Άνω Πατησίων, της Αθήνας, μέσα από τη σύζευξη στοιχείων της βιομηχανικής ιστορίας, με τη σημερινή έντονη παρουσία των παιδιών σε αυτό. Η σχεδιαστική αυτή πρόταση επιδιώκει τη δημιουργία ενός χώρου όπου η παιδική ενέργεια θα αξιοποιείται μέσω εκπαιδευτικών και ψυχαγωγικών διαδρομών.
Περισσότερα:
https://www.sadas-pea.gr/ktima-drakopoulou-architektones/
https://www.asda.gr/elxoroi/patisia3.htm
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=278586&dt=15/07/2009
https://www.monumenta.org/article.php?IssueID=5&lang=gr&CategoryID=3&ArticleID=469
