Τι #διαφορετικό κάναμε στο #WELCOMMON
Ένα κέντρο φιλοξενίας προσφύγων μπορεί να είναι ένας χώρος καινοτομίας, παραγωγής νέων μοντέλων, ανταλλαγής εμπειριών και εκπαίδευσης;
Στο WELCOMMON αποδείξαμε ότι όχι μόνο είναι εφικτό αλλά κι αναγκαίο. Φιλοξενήσαμε πολλές συναντήσεις, σεμινάρια, εκδηλώσεις, δεχθήκαμε εκατοντάδες επισκέπτες από 5 ηπείρους και δεκάδες χώρες που θέλησαν να μελετήσουν το μοντέλο μας.
Δεν ήταν μια απλή φιλόξενη αντιμετώπιση εκ μέρους μας, εκ μέρους του ΑΝΕΜΟΥ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ που οργάνωσε και λειτούργησε το WELCOMMON για 1,5 χρόνο, αλλά μια ευκαιρία για ανταλλαγή εμπειριών και καλών πρακτικών καθώς και μια μοναδική ευκαιρία άμεσης συνάντησης και συζήτησης μεταξύ ενδιαφερομένων φορέων και φιλοξενούμενων προσφύγων.
Δημιουργήσαμε γέφυρες επικοινωνίας μεταξύ αυτών που μελετάνε ή σχεδιάζουν ή λαμβάνουν αποφάσεις για τους πρόσφυγες και των ανθρώπων που είναι πρόσφυγες, των ανθρώπων που βιώνουν την προσφυγιά, των ανθρώπων που πρέπει να έχουν λόγο για τις πολιτικές που τους αφορούν…
Δεν ήταν λίγο να έρχονται απευθείας σε επικοινωνία και να συναντάνε οι πρόσφυγες τους πολιτικούς από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα, τα ινστιτούτα, τα ιδρύματα, τις κοινωνικές κι ανθρωπιστικές οργανώσεις, τους πανεπιστημιακούς, τους εκπροσώπους δήμων κι ερευνητικών κέντρων, ανθρώπους από κάθε γωνιά του πλανήτη.
Με αφελή κι απότομο τρόπο η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και η ΕΑΤΑ Δήμου Αθηναίων θεώρησαν ότι είναι περιττά τέτοια καινοτόμα κέντρα, ότι όλα λύνονται μόλις οι πρόσφυγες πάνε σε ένα διαμέρισμα, ακόμα και οι πιο ευάλωτοι. Βέβαια ούτε όλα τα καμπ ούτε όλες οι μεγάλες δομές έκλεισαν, ούτε όλοι οι πρόσφυγες έχουν ενταχθεί κοινωνικά επειδή μεταφέρθηκαν σε κάποιο διαμέρισμα. Έκλεισαν όμως δύο από τα πιο καινοτόμα προγράμματα, το #WELCOMMON (Αθήνα) και το The Elpída Home for Refugees (στη Θεσσαλονίκη).
Ένα ερώτημα που έθεσαν πολλοί/ες από τους/τις φιλοξενούμενους/ες μας όταν τους ανακοινώθηκε ότι έπρεπε να μετακινηθούν σε διαμερίσματα και να αφήσουν την κοινότητά μας αλλιώς θα έβγαιναν από το πρόγραμμα “προστασίας” θέτει τα πράγματα σε μια διαφορετική βάση. “Γιατί αποφασίζετε για εμάς, χωρίς να μας ρωτήσετε”; Δεν θα έπρεπε να υπάρχει η δυνατότητα οι ίδιοι οι πρόσφυγες να αποφασίζουν σε ποιο μοντέλο φιλοξενίας θα ήθελαν να μείνουν “όσο διαρκεί η προστασία τους”; Σε διαμέρισμα ή σε κοινότητα ή σε κοινωνική κατοικία ή σε καμπ, για παράδειγμα. Πολύ περισσότερο αφού η χρηματοδότηση είναι 100% από ευρωπαϊκούς πόρους και δωρητές κι αφορά τους πρόσφυγες;
#withrefugees #refugees #socialinclusion #innovation #Ελλάδα #humanrights
