Σεπ 09 2022

ΑΝΕΜΟΣ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ και Δήμος ΣΙΦΝΟΥ συμμετέχουν στο πρόγραμμα GRAPE: Ο ρόλος της κοινωνικής οικονομίας στην πράσινη μετάβαση σε μικρούς τόπους

By Nikos Chrysogelos | Δράσεις | No Comments

GRAPE – Local Social Green Resilience Action Plans for small and peripheral territories

Οι προκλήσεις της εποχής μας είναι πολύ μεγάλες. Από την μία προβλήματα όπως η κλιματική και η οικολογική κρίση και η ανάγκη αλλαγών ώστε να προστατέψουμε το κλίμα και τα οικοσυστήματα διαφορετικά ο κίνδυνος για την ανθρωπότητα είναι άμεσος. Από την άλλη οι δομές που έχουμε αναπτύξει στην οικονομία και στην κοινωνία δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες αλλαγών. Μικρά νησιά και μικροί τόποι γενικότερα έχουν ακόμα μεγαλύτερες δυσκολίες αφού δεν έχουν τους οικονομικούς, ανθρώπινους πόρους και τις δομές για να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες και να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις, να βελτιώσουν την ανθεκτικότητά τους απέναντι σε κρίσεις και κινδύνους.

Το πρόγραμμα «GRAPE – Τοπικά Σχέδια Δράσης Κοινωνικής Πράσινης Ανθεκτικότητας για μικρές και περιφερειακές περιοχές» “GRAPE – Local Social Green Resilience Action Plans for small and peripheral territories” είναι ένα ευρωπαϊκό έργο που που στοχεύει να βοηθήσει μικρούς τόπους.

Στο πρόγραμμα υμμετέχουν η Σίφνος, η πόλη Mirabella της Σικελίας, το Malegno της Β. Ιταλία, το Bonares από την Ισπανία μαζί με δύο ευρωπαϊκά δίκτυα, το Ευρωπαϊκό Δίκτυο δημόσιων φορέων και επιχειρήσεων κοινωνικής οικονομίας (REVES) και το περιφερειακό δίκτυο συνεταιρισμών (FAECTA) και δίπλα τους υποστηρίζουν με την εμπειρία τους το Ίδρυμα της κοινότητας της Messina – Fondazione di Comunità di Messina (συντονιστής του προγράμματος) για την Mirabella Imbaccari, το Sol.Co. Camunia για το Malegno, η COOPINTE για το Bonares και ο Άνεμος Ανανέωσης / Wind Of Renewal για τη Σίφνο.

Μέσα από το πρόγραμμα και την συνεργασία οι κοινωνίες αυτές θα διαμορφώσουν ένα σχέδιο για να μπορούν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της εποχής, να βελτιώσουν την ανθεκτικότητά τους και την κοινωνική τους οργάνωσή απέναντι σε κινδύνους και κρίσεις, καθώς και να στραφούν προς πράσινες λύσεις αξιοποιώντας τόσο την ευρύτερη εμπειρία της κοινωνικής οικονομίας όσο και γνώσεις και εμπειρίες παραδοσιακής συνεργασίας που έχουν αναπτύξει οι ίδιες στο πέρασμα της ιστορίας.

1. ΣΤΟΧΟΣ

Το έργο στοχεύει στον πειραματισμό της συν-διαμόρφωσης τοπικών σχεδίων για την πράσινη, κοινωνική και ψηφιακή μετάβαση σε τέσσερις μικρές και ευάλωτες περιοχές με τη συμμετοχή φορέων της κοινωνικής οικονομίας. Χάρη στα διδάγματα που θα αντληθούν, θα σχεδιαστεί ένα εργαλείο, το οποίο στη συνέχεια θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και από άλλους παρόμοιους δήμους που επιθυμούν να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο.

2. ΠΛΑΙΣΙΟ

Η αποτελεσματική ανθεκτικότητα απέναντι στην κλιματική αλλαγή, την πανδημία, την οικονομική και κοινωνική κρίση είναι πρώτα από όλα τοπική.

Στην ΕΕ υπάρχουν περίπου 121.000 μικροί δήμοι (EUROSTAT, LAU2) που βρίσκονται συχνά σε υποβαθμισμένες – απομακρυσμένες – απομονωμένες περιοχές, με ασθενείς χρηματο-οικονομικές δυνατότητες οι ίδιες και πολύ μακριά από βασικές κεντρικές αναπτυξιακές πολιτικές.

Σε αυτές τις περιοχές και δήμους, είναι συχνά οι πρωτοβουλίες της τοπικής κοινότητας και οι φορείς της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας (SSE) που αναλαμβάνουν πρωταρχικό ρόλο στη δημιουργία και διαχείριση οικονομικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων και υπηρεσιών, καθώς η κερδοσκοπική οικονομία έχει αφήσει αυτές τις περιοχές να αναζητούν δικούς δρόμους ή έχει στραφεί σε επικερδείς δραστηριότητες σε άλλες περιοχές στο εξωτερικό. Αλλά και όταν δείχνει ενδιαφέρον για αυτές τις περιοχές συνήθως δεν ταυτίζεται αυτό με τις ανάγκες και την ανθεκτικότητα των μικρών τόπων.

Η κοινωνική και η αλληλεγγύη οικονομία και οι τοπικές κοινότητες μπορούν επομένως να συμβάλουν στην εδαφική ανθεκτικότητα μέσω του πειραματισμού καινοτόμων λύσεων που βασίζονται στην αλληλεγγύη, ενθαρρύνοντας τους τοπικούς ενδιαφερόμενους να συνεργαστούν και να χρησιμοποιήσουν τους δικούς τους πόρους για την αντιμετώπιση τοπικών προκλήσεων. Η τοπική ανθεκτικότητα και η συμμετοχή των τοπικών ενδιαφερομένων είναι οι βασικές έννοιες αυτού του έργου, που μπορεί να καθοδηγήσουν και να ενισχύσουν τις περιβαλλοντικές, ενεργειακές, ψηφιακές, κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές (μεταβάσεις – transitions) των τοπικών κοινοτήτων με έναν φιλόδοξο, συστημικό και βασισμένο στην αλληλεγγύη τρόπο, αναπτύσσοντας τοπικές λύσεις που ανταποκρίνονται στις τοπικές ανάγκες.

3. ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

Οι μικρότερες περιοχές είναι ένα τέλειο εργαστήριο για να αναδειχθούν μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα οι επιπτώσεις τέτοιων πειραματισμών, την ίδια στιγμή που η διάδοση των καλών πρακτικών είναι ευκολότερη σε αυτή την κλίμακα. Κατά συνέπεια, η κοινοπραξία του έργου αποτελείται από 4 μικρές συμπληρωματικές περιοχές σε 3 χώρες: Mirabella Imbaccari (Σικελία, Ιταλία), Malegno (Βόρεια Ιταλία), Bonares (Ισπανία), Σίφνος (Κυκλάδες, Ελλάδα), μαζί με ένα δίκτυο ευρωπαϊκών δημόσιων αρχών και φορέων της Κοινωνικής Αλληλέγγυας Οικονομίας ( REVES ) και ένα περιφερειακό συνεταιριστικό δίκτυο ( FAECTA ).

Για κάθε περιοχή, εκτός από τους αντίστοιχους δήμους, συμμετέχει και ένας οργανισμός Κοινωνικής Αλληλέγγυας Οικονομίας: Το Ίδρυμα της Κοινότητας Μεσίνα της Ιταλίας – Fondazione di Comunità di Messina (επικεφαλής εταίρος) στη Mirabella Imbaccari, η Sol.Co. Camunia στο Malegno, η COOPINTE στο Bonares και ο ΑΝΕΜΟΣ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ / Wind Of Renewal για τη Σίφνο, υποστηρίζοντας τον Δήμο στο πρόγραμμα.

4. ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

Το έργο θα οργανώνει 3 αποστολές ανταλλαγής εμπειριών και θα προετοιμάσει 4 Τοπικά Σχέδια Δράσης για μια Κοινωνική Πράσινη και Ψηφιακή Μετάβαση.

Το έργο διαρθρώνεται σε τρεις διαφορετικές φάσεις:

Στην πρώτη φάση, θα οργανώνονται 3 Αποστολές Κοινωνικής Οικονομίας (SEM) στη Mirabella Imbaccari, στη Σίφνο και στο Μπονάρες, φιλοξενώντας κάθε φορά τους εκπροσώπους όλων των εταίρων. Η κοινοπραξία θα χρησιμοποιήσει μεθοδολογία μάθησης μέσα από την επικοινωνία παρόμοιων ομάδων και την άμεση ανταλλαγή εμπειριών (peer learning methodology) καθώς και την μεθοδολογία μελέτης περίπτωσης (case study methodology) για να θέσει τα θεμέλια για τη συνεργασία μεταξύ των εταίρων και των περιοχών.
Στη δεύτερη φάση, λοιπόν, θα συμμετέχουν όλοι οι εταίροι για την διαμόρφωση Τοπικού Σχεδίου Δράσης Κοινωνικής Πράσινης Ανθεκτικότητας (Local Social Green Resilience Action Plans) στις 4 περιοχές-στόχους, αξιοποιώντας τις εισροές που αναπτύχθηκαν κατά τη διάρκεια των επισκέψεων και ανταλλαγών (SEM).
Η τρίτη φάση του έργου είναι η συν-διαμόρφωση μιας ευρωπαϊκής ψηφιακής εργαλειοθήκης για μικρούς δήμους (European digital toolkit for small municipalities) που ενδιαφέρονται να συνεργαστούν με φορείς της κοινωνικής οικονομίας για την ανάπτυξη συμμετοχικών τοπικών σχεδίων δράσης για κοινωνική, πράσινη και ψηφιακή μετάβαση για την ενίσχυση της εδαφικής ανθεκτικότητάς τους

Τέλος, θα διαμορφωθεί ένα έγγραφο πολιτικής με συστάσεις (recommendation) για την υποστήριξη μικρών περιοχών στη σύνταξη τοπικών σχεδίων ανθεκτικότητας, διδασκόμενη από την εμπειρία του έργου GRAPE.

Ήδη έχει υλοποιηθεί η πρώτη επίσκεψη μελέτης στην Mirabella της Σικελίας με πολύ ενδιαφέροντα πρώτα συμπεράσματα και αποτελέσματα – τόσο για την ίδια την κοινότητα όσο και για τους υπόλοπους εταίρους – ενώ η δεύτερη αποστολή θα πραγματοποιηθεί στη Σίφνο στις 21-23 Σεπτεμβρίου, όπου θα διοργανωθούν και δύο δημόσιες δραστηριότητες,

Ημερίδα με θέμα “Bιώσιμη Διαχείριση Φυσικών Πόρων Σίφνου” (21.9, ώρα 18.00-20.30, στο Πολιτιτιστικό Κέντρο Αρτεμώνα Σίφνου). Θα συζητηθούν: “Ο σημαντικός και πολυσύνθετος ρόλος των ξερολιθιών- πολιτισμικός, οικολογικός, κλιματικός, αγροτικός”, “Μικροί υγρόποιοι, βιότοποι της Σίφνου και η σημασία της βιώσιμης διαχείρισής τους”, “Η παραδοσιακή διαχείριση το νερού στη Σίφνο – οι γούρνες και η προσπάθεια αποκατάστασης στο Πέραμα”, “Η γεωργία σήμερα στη Σίφνο, παραδοσιακοί σπόροι και σοφές παραδοσιακές πρακτικές που μπορούν να συμβάλλουν σε ένα βιώσιμο μέλλον για τη γεωργία στην σύγχρονη εποχή”. Η ημερίδα γίνεται σε συνεργασία και με τον Αγροτικό Μελισσοκομικό Συνεταιρισμό και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Σίφνου.
Εργαστήριο με θέμα “O ρόλος της κοινωνικής οικονομίας στην πράσινη μετάβαση σε μικρούς τόπους” (22.9, ώρα 17.00-19.30, Ιδρυμα Πρόκου, Απολλωνία). Θα συζητηθούν το πώς από την παραδοσιακή τοπική συνεργατική κουλτούρα κι οργάνωση περνάμε σε μορφές κοινωνικής οικονομίας για να στηρίξουμε την πράσινη μετάβαση μικρών νησιών και περιοχών. Στο εργαστήριο – που είναι ανοικτό – συμμετέχουν εκπρόσωποι των περιοχών από Ελλάδα, Ιταλία και Ισπανία και Ευρωπαϊκών και εθνικών δικτύων συνεταιρισμών και φορέων κοινωνικής οικονομίας, εταίροι του Προγράμματος COSME-GRAPE, που παρουσιάζουν καλές πρακτικές της κοινωνικής οικονομίας στη γεωργία, τις κοινωνικές υποδομές, τον τουρισμό κ.α. από διάφορες περιοχές.

Το πρόγραμμα «GRAPE – Τοπικά Σχέδια Δράσης Κοινωνικής Πράσινης Ανθεκτικότητας για μικρές και περιφερειακές περιοχές» “GRAPE – Local Social Green Resilience Action Plans for small and peripheral territories” συγχρηματοδοτείται από την Επιτροπή της ΕΕ στο πλαίσιο της πρόσκλησης SMP-COSME-2021-RESILIENCE-SEM (Συμφωνία επιχορήγησης αρ. 101074093). SMP-COSME-2021-RESILIENCE-SEM Call (Grant Agreement n. 101074093).

Σεπ 03 2022

Δράσεις στη Σίφνο για την προστασία των ξερολιθιών – Συνέντευξη στο Inside story

By Nikos Chrysogelos | Δράσεις | No Comments

Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στις 2.9.2022 στο inside story

💎 Κοσμούν ακόμα και τις απότομες πλαγιές των άγονων περιοχών δημιουργώντας πεζούλες που επιτρέπουν την καλλιέργεια· επιπλέον, συμβάλλουν στη διατήρηση της μορφολογίας των ελληνικών νησιών, συγκρατώντας το χώμα που κατεβάζει η βροχή. Oι ξερολιθιές κτίστηκαν με κόπο και ιδρώτα από γεωργούς και κτηνοτρόφους που εδώ και χιλιάδες χρόνια γνωρίζουν τη χρήσιμη αυτή τέχνη, αλλά εκπέμπουν σήμα SOS.
🎤Η Elisabetta Casalotti μίλησε με τον Νίκο Χρυσόγελο, πρόεδρο της κοινωνικής συνεταιριστικής επιχείρησης «Άνεμος Ανανέωσης» και πρώην ευρωβουλευτή των Πρασίνων/Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία για μια πρωτοβουλία που έχει ξεκινήσει από τη Σίφνο για τη διάσωσή τους.

👉Για ποιο λόγο κινδυνεύουν να καταρρεύσουν και να αφανιστούν;

👉Η συγκεκριμένη τεχνική είναι μόνο ελληνικό προνόμιο;

👉Τι ρόλο παίζει η κλιματική αλλαγή και η άναρχη τουριστική εκμετάλλευση;

👉Και ποιες ενέργειες θα συμβάλλουν στη διάσωσή τους;

#τουρισμος #περιβαλλον #νησια #insidestory_gr

Σήμα SOS για την ελληνική ξερολιθιά

Αν και βασικός στόχος τους είναι η διευκόλυνση των καλλιεργειών, ακόμα και σε εδάφη με μεγάλη κλίση ή και ελάχιστο χώμα, η οικολογική και πολιτιστική αξία των ξερολιθιών είναι τεράστια. Οι τοίχοι-στολίδια των νησιών όμως απειλούνται με εξαφάνιση, αφού ελάχιστοι είναι πλέον αυτοί που γνωρίζουν πώς να τους κατασκευάζουν και να τους συντηρούν.

[Λεονί Σταφυλά]

Παρασκευή 02 Σεπτεμβρίου 2022

Κείμενο Elisabetta Casalotti

Κοσμούν τις απότομες πλαγιές των άγονων περιοχών δημιουργώντας πεζούλες που επιτρέπουν την καλλιέργεια· επιπλέον, συμβάλλουν στη διατήρηση της μορφολογίας των ελληνικών νησιών, συγκρατώντας το χώμα που κατεβάζει η βροχή. Ωστόσο οι ξερολιθιές, τα μικρά αυτά κομψοτεχνήματα, τα όποια κτίστηκαν με κόπο και ιδρώτα από γεωργούς και κτηνοτρόφους που εδώ και χιλιάδες χρόνια γνωρίζουν τη χρήσιμη αυτή τέχνη, κινδυνεύουν να αφανιστούν.

Οι ξερολιθιές άρχισαν να φθίνουν όταν ο πληθυσμός των νησιών έπαψε σταδιακά να ασχολείται με τη γεωργία και τη κτηνοτροφία, στρέφοντας το ενδιαφέρον του σε πιο κερδοφόρες δραστηριότητες, όπως είναι ο τουρισμός. Εξαφανίζεται έτσι μια τέχνη που μεταδίδεται από γενιά σε γενιά από τους αρχαιότατους χρόνους. Μια τέχνη που χωρίς αμφιβολία απαιτεί κόπο και χειρωνακτική εργασία, καθώς οι ξερολιθιές είναι φτιαγμένες από σκέτες πέτρες «κουμπωμένες» μεταξύ τους, και όχι δεμένες με συνδετικό κονίαμα όπως τσιμέντο ή λάσπη. Οι κατασκευές αυτές κτίζονται σε συνάρτηση με την κλίση του εδάφους και οι μάστορες υπολογίζουν την κατεύθυνση του αέρα, του ήλιου και της βροχής. Σε γενικές γραμμές η λογική είναι να τοποθετούνται στη βάση οι μεγάλες πέτρες και ψηλά οι μικρότερες· η ουσία όμως βρίσκεται στο πλέξιμο της πέτρας. Το σύνολο οφείλει να είναι τόσο καλά δεμένο, ώστε αν δεχτεί φορτίο να αντέξει σαν ένα σώμα.

Η συγκεκριμένη τεχνική δεν είναι βέβαια μόνο ελληνικό προνόμιο. Από τα Βαλκάνια και τις μεσογειακές χώρες μέχρι τις ρυζοκαλλιέργειες της Ινδονησίας, η τέχνη της ξερολιθιάς είναι κοινή.

Σήμερα όμως μια πρωτοβουλία που ξεκινάει από τη Σίφνο και συγκεκριμένα από την κοινωνική συνεταιριστική επιχείρηση «Άνεμος Ανανέωσης» εκπέμπει SOS για τη διάσωση αυτών των ταπεινών, αλλά εξαιρετικά χρήσιμων κατασκευών. Για να μάθω περισσότερα επικοινώνησα με τον Νίκο Χρυσόγελο, πρόεδρο του Άνεμου Ανανέωσης και πρώην ευρωβουλευτή των Πρασίνων/Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία. Χημικός και περιβαλλοντολόγος ο ίδιος, έχει αφιερώσει τη ζωή του στην προστασία του περιβάλλοντος και την υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Φωτο: Νίκος Χρυσόγελος

Η αγάπη του Νίκου Χρυσόγελου για το νησί ήταν εμφανής σε όλη τη διάρκεια της συνομιλίας μας που, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν περιστράφηκε αποκλειστικά γύρω από τις ξερολιθιές, που ήταν η αφορμή για την συζήτησή μας, αλλά εστίασε και σε θέματα που θα μας απασχολήσουν ιδιαίτερα στο μέλλον, όπως η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής καθώς και η δυνατότητα ανάπτυξης ενός βιώσιμου μοντέλου τουρισμού, σε μια χώρα που βασίζει μεγάλο μέρος της οικονομίας της σε αυτήν την δραστηριότητα.

IS: Πριν από λίγες δεκαετίες η αποκατάσταση των ξερολιθιών αποτελούσε μέρος της ρουτίνας των αγροτών, ενώ σήμερα τα περισσότερα από αυτά τα πέτρινα ταπεινά κομψοτεχνήματα αφήνονται στην τύχη τους.

Ν.Χ.: Οι ξερολιθιές είναι μια ιδιαίτερη τεχνική προστασίας του εδάφους, που όμως λαμβάνει υπόψη τη συμπεριφορά και τους δρόμους του νερού· υπάρχει δηλαδή συνεργασία με τη φύση, όχι κόντρα με τη φύση. Από την άλλη είναι κομψοτεχνήματα και έργα τέχνης εκατομμυρίων ανθρώπων, μοιάζουν με τα «κύματα της θάλασσας», αν θέλουμε να θυμηθούμε και τον Φερνάν Μπροντέλ.

Αν και βασικός στόχος τους είναι η διευκόλυνση των καλλιεργειών ακόμα και σε εδάφη με μεγάλη κλίση ή και με ελάχιστο χώμα, η οικολογική και πολιτιστική αξία τους είναι τεράστια. Υπάρχουν κυρίως στα νησιά μας, σε διαφορετική έκταση, αλλά και σε άλλες μεσογειακές χώρες και σε κάποιες ορεινές περιοχές ακόμη και πολύ μακρινές, για παράδειγμα στο Περού.

Ελάχιστοι, πλέον, γνωρίζουν την τεχνική του χτισίματος των ξερολιθιών, που δεν έχει να κάνει με το χτίσιμο ενός οποιουδήποτε τοίχου αλλά είναι ιδιαίτερη. Μοιάζει με χορό που κινητοποιεί όλο το σώμα –μου είχε πει κάποτε ένας φίλος για το χτίσιμο της ξερολιθιάς– το πώς «βλέπει» ο γεωργός την κατάλληλη κάθε φορά πέτρα, πώς την πιάνει, την τοποθετεί, την ταιριάζει και τελικά η ικανοποίηση που νιώθει γιατί μπήκε στη σωστή θέση. Επιπλέον στα διάφορα νησιά του Αιγαίου φαίνεται να έχουν αναπτυχθεί και επί μέρους τεχνικές (π.χ. Άνδρο, Σίφνο, Νάξο κ.ά.).

Τα βασικά χαρακτηριστικά των ξερολιθιών είναι:

Χτίζονται για να συγκρατούν το έδαφος και να διατηρούν τη γονιμότητά του, αλλιώς θα διαβρώνονταν από τον άνεμο και το νερό (όπως έχει συμβεί σε περιοχές χωρίς ξερολιθιές ή όπου κατέρρευσαν αυτές) και θα ερημοποιούνταν.
Τεχνίτες ήταν κυρίως οι ίδιοι οι γεωργοί. Το χτίσιμο της ξερολιθιάς βασίζεται σε ακατέργαστες πέτρες που υπάρχουν μέσα στο χωράφι, τις οποίες ταιριάζανε μεταξύ τους με μαεστρία, χωρίς άλλο συνδετικό υλικό και επεξεργασία. Αξιοποιούσαν επίσης βράχους που υπήρχαν στο χωράφι.
Ταιριάζουν τις πέτρες μεταξύ τους αφήνοντας όμως διόδους για το νερό, για να μπορεί να περνάει ανάμεσά τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχουν και μεγαλύτερα ανοίγματα. Σέβονται δηλαδή τους δρόμους του νερού.
Αν η κατασκευή είναι σωστή και υπάρχει μια κάποια «συντήρηση», οι ξερολιθιές αντέχουν για πάντα. Στα καφενεία όταν μαζεύονταν οι γεωργοί κορόιδευαν κάποιον που ήταν πρωτάρης ή δεν ήξερε να τις φτιάχνει σωστά, ότι «θα πέσει και θα τον πλακώσει πριν προλάβει να τελειώσει την πεζούλα».
Η γνώση μεταφερόταν από τον έναν γεωργό στον άλλον και στα παιδιά τους. Υπήρχαν βέβαια και ορισμένοι που το έκαναν για βιοπορισμό.

Σήμερα δεν υπάρχουν πλέον οι πολλοί γεωργοί που δημιούργησαν και συντηρούσαν αυτό το δίκτυο ξερολιθιών, ενώ η γνώση συντήρησης και αποκατάστασής τους, ακόμα και ανάμεσα σε τεχνίτες, χάνεται σταδιακά ή υποκαθίσταται από άλλες τεχνικές που δεν έρχονται ως συνέχεια της υπάρχουσας τοπικής γνώσης.

IS: Αυτό είναι και το σκεπτικό της πρωτοβουλίας που ξεκίνησε από τη Σίφνο;

Ν.Χ.: Στην εποχή μας η δραματική μείωση των γεωργών και της γεωργικής δραστηριότητας στα περισσότερα νησιά αποτελεί σοβαρό κίνδυνο και για το νησιωτικό περιβάλλον, αφού χάνονται γνώσεις που επιβίωσαν χιλιάδες χρόνια και μαζί οι άνθρωποι που διατηρούσαν το ευαίσθητο περιβάλλον των νησιών.

Ο Άνεμος Ανανέωσης και το δίκτυο ευρω-μεσογειακών νησιών SMILO σε συνεργασία με τον Δήμο Σίφνου ξεκίνησαν ένα πρόγραμμα ευαισθητοποίησης, εκπαίδευσης και αποκατάστασης του εκτεταμένου δικτύου ξερολιθιάς (πεζούλες) στη Σίφνο αλλά και διαλόγου για τη βιώσιμη διαχείριση των φυσικών πόρων του νησιού.

rimg_5142.jpg

[Λεονί Σταφυλά]

Έτσι θα πραγματοποιηθούν:

Μελέτη για τον ρόλο του δικτύου ξερολιθιών στο σύγχρονο περιβάλλον και για το πώς θα μπορούσε η διατήρηση και αποκατάστασή τους να συμβάλλει στην προστασία της τοπικής βιοποικιλότητας, της γεωργίας και των νερών, καθώς και στην αποτελεσματική άμυνα απέναντι στα ακραία φαινόμενα και τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης.
Διατύπωση προτάσεων και μεταφορά καλών πρακτικών για το πώς μπορεί να γίνει οικονομικά βιώσιμη η μακροχρόνια προστασία και αποκατάσταση των ξερολιθιών.
Διοργάνωση σεμιναρίων, ημερίδων και εργαστηρίων εκπαίδευσης, με στόχο τη συγκέντρωση και μεταφορά σε άλλους της τοπικής εμπειρίας όσον αφορά στην διατήρηση και αποκατάσταση των ξερολιθιών, προτού αυτή χαθεί, μαζί με τους γεωργούς που μετέφεραν αυτή τη γνώση από γενιά σε γενιά. Ήδη διοργανώθηκε μαζί με άλλους φορείς και προγράμματα μια διημερίδα στις 25 και 26 Ιουνίου 2022 με θέμα «Βιώσιμη Διαχείριση Φυσικών Πόρων Σίφνου», με ένα από τα θέματα να αφορά στις ξερολιθιές. Ακολουθεί μια δεύτερη εσπερίδα στις 21 Σεπτέμβρη με επικέντρωση εκ νέου στις ξερολιθιές, αλλά και στα μικρά οικοσυστήματα όπως αυτά της Σίφνου καθώς και στις τοπικές ποικιλίες σπόρων και δέντρων.
Την άνοιξη του 2023 προετοιμάζουμε ένα πρόγραμμα επίδειξης για αποκατάσταση ξερολιθιών από τους λίγους τεχνίτες που ξέρουν ακόμα πώς να τις φτιάχνουν. Η δράση έχει χαρακτήρα πιλοτικού προγράμματος αποκατάστασης κάποιων ξερολιθιών, κάτι που θα αξιοποιηθεί/χρησιμοποιηθεί όμως και ως πρόγραμμα εκπαίδευσης και επίδειξης των τοπικών τεχνικών.
Μια επίσης σημαντική δραστηριότητα του προγράμματος είναι η συγκρότηση και λειτουργία της Επιτροπής Βιώσιμης Διαχείρισης Φυσικών Πόρων Σίφνου. Στοχεύουμε να συμμετάσχουν, με δομημένο τρόπο, τόσο εκπρόσωποι θεσμικών, επαγγελματικών και κοινωνικών φορέων όσο και πρόσωπα –κάτοικοι και φίλοι του νησιού– που μπορεί να συνεισφέρουν στον διάλογο.

Οι στόχοι της Επιτροπής Βιώσιμης Διαχείρισης Φυσικών Πόρων
Ο δομημένος διάλογος αφενός μεταξύ των μελών της Επιτροπής αλλά και με τους τοπικούς φορείς σχετικά με την ανάγκη και τις μεθόδους βιώσιμης διαχείρισης των φυσικών πόρων του νησιού, δηλαδή του νερού, του εδάφους, του δομημένου και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος, των τοπικών ποικιλιών, της βιοποικιλότητας και του φυσικού πλούτου, του αγροτικού και φυσικού τοπίου. Η προώθηση της ενεργής συμμετοχής των πολιτών και τον φορέων στον διάλογο, αξιοποιώντας και αναπτύσσοντας διαδικασίες συμμετοχικού σχεδιασμού. Η σύνδεση της τοπικής-παραδοσιακής γνώσης γύρω από τη βιώσιμη διαχείριση των φυσικών πόρων με τη σύγχρονη επιστημονική και κοινωνική-οικολογική γνώση. Η διαμόρφωση, μέσα από συμμετοχικές διαδικασίες, συγκεκριμένων προτάσεων και ενός σχεδίου που θα απευθύνεται στην τοπική κοινωνία και τον Δήμο με θέμα την μακροχρόνια βιώσιμη διαχείριση των φυσικών πόρων της Σίφνου. Παράλληλα, στο πλαίσιο ενός δεύτερου, παράλληλου προγράμματος με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, του GRAPE, θα διερευνηθούν ο ρόλος και οι δυνατότητες της κοινωνικής-συνεργατικής οικονομίας στη στήριξη της πράσινης μετάβασης σε μικρές νησιωτικές και ορεινές περιοχές. Μάλιστα στις 21-23 Σεπτεμβρίου θα επισκεφθούν το νησί εταίροι του προγράμματος από την Ισπανία και την Ιταλία και θα υπάρξουν σχετικά εργαστήρια. Η παραπάνω δραστηριότητα θα συνδυαστεί με το φεστιβάλ γαστρονομίας που οργανώνει στις 22-24/9 ο Πολιτιστικός Σύλλογος και ο Δήμος Σίφνου, ως μια ευκαιρία να επικοινωνηθούν τα θέματα και σε ανθρώπους από πολλά άλλα νησιά, που επισκέπτονται τη Σίφνο για το φεστιβάλ. IS: Όσα ειπώθηκαν φαίνεται πως απασχολούν και τη διεθνή κοινότητα, αφού οι ξερολιθιές προστατεύονται πλέον από την UNESCO ως μνημεία άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς. N.X.: Σε ένα μικρό νησί όπως η Σίφνος, το μήκος των ξερολιθιών είναι πάρα πολλά χιλιόμετρα. Δεν έχει καταγραφεί, αλλά προφανώς αποτυπώνει την εργασία χιλιάδων ανθρώπων για χιλιάδες χρόνια. Είναι εξίσου δηλαδή σημαντικό έργο του ανθρώπινου πολιτισμού, όπως μπορούμε να χαρακτηρίσουμε πολλά παρόμοια μνημεία, και που πράγματι αναγνωρίζεται από την UNESCO. Σήμερα έχει αναγνωριστεί επίσης και η οικονομική και οικολογική αξία τους, στην προστασία των εδαφών από τη διάβρωση, τον εμπλουτισμό των υπόγειων νερών, τη δημιουργία εξαιρετικά σημαντικών μικρών οικοσυστημάτων. Ας αναλογιστούμε ότι, αυτό που δημιούργησαν με κόπο χιλιάδες άνθρωποι μέσα στην …ρουτίνα της καθημερινής εργασίας τους με ελάχιστα μέσα, για να το φτιάξουμε σήμερα μόνο σε ένα νησί θα απαιτούσε πολλά δισεκατομμύρια ευρώ. Αν καταρρεύσει το δίκτυο ξερολιθιών δεν θα ξαναδημιουργηθεί ποτέ, αυτό είναι φανερό. Εκατό μέτρα ξερολιθιάς για να αποκατασταθούν σήμερα μπορεί το κόστος να φτάνει τα 10.000 ευρώ. Σκεφτείτε τι κόστος θα είχε να (ξανα)φτιάξουμε τα χιλιάδες χιλιόμετρα ξερολιθιάς σε κάθε νησί. rkserolithia.jpg [Λεονί Σταφυλά] Το ίδιο ισχύει και με τις οικολογικές υπηρεσίες που μας προσφέρουν δωρεάν οι ξερολιθιές. Αν καταρρεύσουν και χρειαστεί να βρούμε άλλους τρόπους για να καλύψουμε αυτές τις υπηρεσίες, το κόστος μόνο για ένα από τα νησιά είναι πιθανόν να απαιτούσε μεγάλο ποσοστό από τον ετήσιο προϋπολογισμό της χώρας. Βλέπουμε τι κόστος έχει η προστασία από πλημμυρικά φαινόμενα μετά από μια πυρκαγιά σε ένα δάσος. Όπως και στο θέμα της προστασίας του δάσους, η προστασία και συντήρηση των ξερολιθιών είναι η πιο αποτελεσματική και πιο οικονομική στρατηγική. Δεν έχει συνειδητοποιηθεί όμως. Αυτές οι παραδοσιακές πρακτικές εμπνεύσανε από την άλλη αυτό που ονομάζουμε σήμερα πρακτικές βιωσιμότητας και αποτελούν μέρος της στρατηγικής για τη βιολογική καλλιέργεια. Σε επίπεδο, όμως, πολιτικής αυτή η τεράστια οικολογική, πολιτιστική και οικονομική αξία τους δεν αναγνωρίζεται, αφού δεν υπάρχουν στόχοι και εργαλεία προστασίας κι αποκατάστασής τους. Το πρώτο λοιπόν είναι να αναγνωριστεί ουσιαστικά και όχι στα χαρτιά σε ευρωπαϊκό, εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο η σημασία της ενίσχυσης και αναβάθμισης της τοπικής γνώσης για την προστασία και βιώσιμη διαχείριση των φυσικών πόρων, που να περιλαμβάνει και τις ξερολιθιές. Είναι όλο και πιο φανερό ότι η παγκόσμια προσπάθεια προστασίας των φυσικών πόρων και του οικοσυστήματος πρέπει να συνδέεται με την προσπάθεια στο τοπικό επίπεδο. Για αυτό, επιδιώκουμε να ενσωματώσουμε την παραδοσιακή σοφία στη σύγχρονη επιστημονική γνώση, τη στρατηγική βιωσιμότητας και την κλιματική πολιτική. Για αιώνες η ανθρώπινη παρέμβαση στον χώρο ενσωματωνόταν στο περιβάλλον, όπως διαπιστώνουμε στο τοπικό επίπεδο, αποτελούσε αναπόσπαστο τμήμα του, χρησιμοποιούσε με σοφία τους φυσικούς πόρους διατηρώντας τους μακροχρόνια (δείτε: υπολείμματα μύλων, ξερολιθιές για συγκράτηση του εδάφους και διατήρηση της γονιμότητάς του, εναλλαγή καλλιεργειών-αμειψισπορά για ανανέωση των απαραίτητων θρεπτικών υλικών του εδάφους, αρχιτεκτονική κ.ά). Οι άνθρωποι γνώριζαν πώς να συνεργάζονται με τη φύση. Θα αξιοποιήσουμε, λοιπόν, εμπειρία άλλων νησιών, θα αναζητήσουμε συλλογική γνώση, ανταλλαγές καλών πρακτικών, σύγχρονα εργαλεία για καταγραφή, ανάδειξη και διατήρηση του σημαντικού από πολιτισμική, οικονομική, οικολογική και κλιματική άποψη δημιουργήματος, προϊόν της υπομονετικής κι εκπληκτικής εργασίας χιλιάδων ανθρώπων για αιώνες. IS: Μας λέτε με άλλα λόγια ότι οι ξερολιθιές εντάσσονται στα μέτρα για την προστασία των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής…. Ν.Χ.: Η Μεσόγειος είναι πολύ ευάλωτη περιοχή ως προς τις κλιματικές αλλαγές, θεωρείται πλέον ως ένα «καυτό σημείο» της εντεινόμενης κλιματικής κρίσης. Είναι έτσι πολύ σημαντικό παράλληλα με την ενδυνάμωση των προσπαθειών προστασίας του κλίματος να εντείνουμε και τις προσπάθειες ενίσχυσης της άμυνάς μας απέναντι στα ακραία καιρικά φαινόμενα. Πρέπει, λοιπόν, να βρούμε τρόπους να συντηρούνται οι ξερολιθιές και όλο αυτό το θαυμάσιο απόθεμα μέσα από ένταξή του(ς) στη νέα οικονομική πραγματικότητα, με αναγνώριση της σημασία τους για την άμυνα απέναντι στη διάβρωση και τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης. Σε άλλες περιοχές κύριο μέσο προστασίας είναι τα δάση, στα νησιά μας είναι οι ξερολιθιές. Αν καταρρεύσει όλο αυτό το δίκτυο θα βρεθούμε εκτεθειμένοι σε μεγάλους κινδύνους, που σήμερα δεν λαμβάνουμε υπόψη αλλά τους βλέπουμε γύρω μας. Όλο αυτό το θαυμάσιο δίκτυο δεν είναι μόνο πέτρες αλλά και γνώση και μαεστρία, στο πλαίσιο αυτού που σήμερα αποκαλούμε «nature based solutions» ή πράσινες υποδομές. IS: Πόσο ευθύνεται η άναρχη τουριστική εκμετάλλευση των νησιών για τον κίνδυνο εξαφάνισης των ξερολιθιών; Ν.Χ.: Ένα βασικό ζήτημα είναι τι είδους τουρισμό θέλουμε στα νησιά. Έχει ανοίξει η σχετική συζήτηση, γιατί φτάνουμε σε οριακές καταστάσεις. Οι περιπατητές και οικολογικά ευαισθητοποιημένοι τουρίστες μπορεί να κατανοήσουν τον ρόλο των ξερολιθιών – εφόσον υπάρχει η σωστή ενημέρωση. Ο μαζικός τουρισμός από την άλλη όχι μόνο οδηγεί στην εγκατάλειψη της γεωργικής δραστηριότητας, αλλά και κάνει οικονομικά αδύνατη την αποκατάσταση των ξερολιθιών που πέφτουν. Όταν τα νησιά μετατρέπονται σε προάστια μεγαλουπόλεων, ποιος θα νοιαστεί για τις ξερολιθιές και τον ρόλο τους; Ο τουρισμός θα βοηθήσει τις νησιωτικές κοινωνίες μακροχρόνια μόνο εφόσον μετασχηματιστεί και στραφεί σε βιώσιμα μοντέλα, προσαρμοστεί στις οικολογικές αντοχές των νησιών και συμβάλλει ενεργά στην προστασία των φυσικών, πολιτιστικών και κοινωνικών πόρων τους. Αλλιώς σύντομα θα οδηγήσει –μαζί με την κλιματική κρίση– στην κατάρρευση των νησιών. Στο νέο οικονομικό περιβάλλον μετατροπής των νησιών σε αστικά προάστια βλέπει κάποιος να χτίζονται οι «ξερολιθιές» ως μάντρες «οικοπέδων» με πέτρες που χρησιμοποιούνται για οικοδομές. Δεν υπάρχει κατανόηση της ανάγκης συνεργασίας με τη φύση. Είναι άλλη λογική. IS: Το κόστος συντήρησης είναι ένα εμπόδιο; N.X.: Σήμερα το κόστος συντήρησης κι αποκατάστασης των ξερολιθιών είναι πολύ μεγάλο, τόσο για τους εναπομείναντες γεωργούς αλλά και για τους περισσότερους κατοίκους των νησιών, ιδιαίτερα στις τουριστικές περιοχές. Είναι κόστος σαν να χτίζεις τοίχους για ένα σπίτι ή ξενοδοχείο. Αλλάζει η οικονομική πραγματικότητα, πολύ περισσότερο αφού δεν υπάρχουν σαφείς χρήσεις γης για να συγκρατούνται οι τιμές της γης σε λογικά επίπεδα στις γεωργικές και φυσικές περιοχές. rimg_5168.jpg Είναι λοιπόν σημαντικό να διαμορφωθούν άμεσα κατάλληλα χρηματοοικονομικά εργαλεία, πριν να είναι αργά. Όσο η καταστροφή είναι σχετικά μικρή, το κόστος συντήρησης κι αποκατάστασης είναι κι αυτό σχετικά λογικό, εφόσον υπάρξουν άμεσα τα εργαλεία αυτά. Διαφορετικά θα εκτροχιαστεί και το κόστος, τόσο από τη ζημιά που θα προκαλείται λόγω της κατάργησης των «οικολογικών υπηρεσιών» που προσφέρουν οι ξερολιθιές, όσο και ως αποτέλεσμα της κατάρρευσης της άμυνας που προσφέρουν απέναντι σε ακραία καιρικά φαινόμενα. Οι βασικές πηγές για την διασφάλιση των χρηματοοικονομικών εργαλείων που θα πρέπει να διαμορφωθούν μέσα από διάλογο μπορεί να είναι: Τέλη διαμονής από τους τουρίστες, που σήμερα καταβάλλονται και αποδίδονται στην αυτοδιοίκηση ή στο κράτος, αλλά δεν χρηματοδοτούν τις περιβαλλοντικές υποδομές και υπηρεσίες ούτε δράσεις για το κλίμα, όπως γίνεται σε άλλες χώρες και όπως δικαιολογήθηκαν νομοθετικά για την επιβολή τους. Πόροι από διάφορα ταμεία για την προστασία του κλίματος και την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή, για να υλοποιηθούν οι πολιτικές για ενίσχυση του ρόλου του εδάφους στην δέσμευση των αερίων που συνεισφέρουν στην κλιματική αλλαγή, για την στροφή σε λύσεις με βάση τη φύση (nature based solutions), ως κυρίαρχο μέσο για μετριασμό των επιπτώσεων από τις συνέπειες των ακραίων καιρικών φαινομένων στα νησιά. Επαναξιολόγηση του κόστους των διαφόρων φυσικών και τεχνικών επιλογών, με βάση βέβαια δεδομένα και επιστημονικές-οικολογικές μελέτες σε σχέση για παράδειγμα με τους υδατικούς πόρους. Τι σημαίνει η κατάρρευση της οικολογικής υπηρεσίας που προσφέρουν οι ξερολιθιές ως προς τον φυσικό εμπλουτισμό των υπόγειων νερών –με μετριασμό της έντασης της ροής των νερών της βροχής στην επιφάνεια του εδάφους και σταδιακή προσρόφησή τους στο υπέδαφος– και με τι κόστος θα υποκατασταθεί αυτή η «φυσική υπηρεσία» από τεχνικά έργα (αφαλατώσεις, γεωτρήσεις, μεταφορά νερού, κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού κ.ά.), αν καταρρεύσουν οι ξερολιθιές και το νερό καταλήγει ορμητικά στη θάλασσα, χωρίς να εμπλουτίζει τον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα; Πόροι από την Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ και τις Περιφερειακές Πολιτικές, εφόσον αναδείξουμε με σοβαρό και τεκμηριωμένο τρόπο την πολλαπλή σημασία και το ρόλο των ξερολιθιών στη βιωσιμότητα και τη στρατηγική «από το χωράφι στο πιάτο» και στην ενίσχυση της ανθεκτικότητας των κοινωνιών απέναντι σε κινδύνους και κρίσεις. Είμαστε φυσικά στην αρχή μιας εμπλουτισμένης προσέγγισης για τη σημασία και το ρόλο των ξερολιθιών στην νέα οικονομική πραγματικότητα, αλλά και στην εποχή της κλιματικής κρίσης. Θα χτίσουμε πάνω στην υπάρχουσα εμπειρία και τις γνώσεις από προηγούμενες προσπάθειες ή και την απουσία αξιοποίησης εργαλείων που υπήρχαν στο παρελθόν, για να διαμορφώσουμε σταδιακά και με ευρύτερες συμμαχίες μια πιο ολοκληρωμένη στρατηγική. Το πρόγραμμα είναι ένα πρώτο λιθαράκι σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια που χρειάζεται να γίνει γρήγορα, όχι μόνο σε επίπεδο Σίφνου και νησιών, αλλά και σε συνεργασία με την ακαδημαϊκή κοινότητα και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, ώστε και να πάρουν οι ξερολιθιές τη θέση που τους αξίζει στις διάφορες πολιτικές (κλιματική, οικολογική, βιοποικιλότητα, γεωργική, τουριστική, περιβαλλοντική, περιφερειακή, απασχόλησης, κατάρτισης). IS: Η διαφύλαξη των ξερολιθιών απασχολεί και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες αγκάλιασαν την πρωτοβουλία σας. Ν.Χ.: Σε αυτήν ακριβώς τη λογική που προανέφερα, χρειαζόμαστε ευρύτερες συνεργασίες και συνέργειες. Η δραστηριότητα αναπτύσσεται παράλληλα με ανάλογες παρεμβάσεις σε τρία άλλα μικρά νησιά της Μεσογείου, τα Porquerolles (Γαλλία), Pakleni (Κροατία) και Lipari (Ιταλία) ώστε να υπάρχει ανταλλαγή εμπειριών και καλών πρακτικών, στο πλαίσιο του διετούς προγράμματος SMILO-ME. Το έργο του προγράμματος υποστηρίζει και το Ίδρυμα Πρίγκιπα Αλβέρτου ΙΙ του Μονακό, προκειμένου να καταδειχθεί η ικανότητα των μικρών νησιών της Μεσογείου να παρέχουν υποδειγματικές και επαναλαμβανόμενες λύσεις για τη διατήρηση και βιώσιμη διαχείριση των φυσικών πόρων, προωθώντας παράλληλα τον διάλογο μεταξύ τους και με άλλα νησιά σε όλον τον κόσμο. Elisabetta Casalotti Γεννήθηκε στο Μιλάνο και σπούδασε νομικά στο La Sapienza της Ρώμης. Aπό το 1983 μέχρι το 1985 συνεργάστηκε με τα περιοδικά Frigidaie και Tempi Supplementari, ενώ ανέλαβε την έκδοση του μηνιαίου διαφημιστικού περιοδικού Ritz International. Tο Δεκέμβριο του1986 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Eίναι ιδρυτικό μέλος του ελληνικού τμήματος της διεθνούς οργάνωσης LIA (Ligue Internationale Anti-prohibitionniste) με έδρα της Βρυξέλλες. To 1989 εξέδωσε το βιβλίο “Χρήση ουσιών περιορισμός των κινδύνων και Πρώτες βοήθειες” (εκδ. Οξύ). Έχει συνεργαστεί με την Καθημερινή, την Αυγή, την Ελευθεροτυπία και το ιταλικό περιοδικό L’Espresso, ενώ υπήρξε διευθύντρια προγράμματος του Ελλάδα FM. Από το 2010 είναι μόνιμος συνεργάτης της Rainews 24.

Αυγ 05 2022

Στο πλευρό των Ουκρανών γυναικών και παιδιών προσφύγων στην Ελλάδα – Fundraising για να έρθουν 2 φημισμένες χορωδίες κοριτσιών από Κίεβο για συναυλίες στην Ελλάδα

By Nikos Chrysogelos | Δράσεις | No Comments

Ο Άνεμος Ανανέωσης εκφράζει την αλληλεγγύη του στις γυναίκες και στα παιδιά πρόσφυγες από την Ουκρανία που βρίσκονται στη χώρα μας. Οργανώνουμε έμπρακτα μαζί με την Ένωση Ουκρανών Γυναικών στην Ελλάδα @Ukrainianwomengr την στήριξη και αλληλεγγύη μας: (α) παραχωρούμε δωρεάν στις ουκρανές γυναίκες χώρο στο Welcommon Hostel για τον συντονισμό της στήριξης των Ουκρανών προσφύγων, (β) οργανώνουμε μαζί μαθήματα γλώσσας (αγγλικά, ελληνικά), ζωγραφικής, χορού, δημιουργικών δραστηριοτήτων (γ) προσκαλούμε δύο χορωδίες από το Κίεβο για 10-15 μέρες στην Αθήνα για συναυλίες αλληλεγγύης, αλλά και να μείνουν για κάποιο διάστημα οι 32 νέες μακριά από τον πόλεμο στη χώρα τους. Σχεδιάζουμε μαζί με πολλούς φορείς να οργανώσουμε από κοινού μια ποδηλατική πορεία από τον Μαραθώνα στο Παναθηναϊκό Στάδιο τον Σεπτέμβρη “Με ποδήλατα ενάντια στον πόλεμο στην Ουκρανία”.

Μπορείτε να βοηθήσετε και να στηρίξετε αυτές τις δραστηριότητες – ιδιαίτερ ατο ταξίδι τωβ 32 νέων -, αφού όλα αυτά γίνονται με εθελοντισμό και χωρίς οικονομική στήριξη; Επικοινωνήστε στο email: windofrenewal@gmail.com

Είμαστε το πλευρό των Ουκρανών προσφύγων, γυναικών και παιδιών, στην Ελλάδα. Καθώς ο τρομερός πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται, υπάρχουν εκατομμύρια αθώοι άνθρωποι που αναγκάζονται να φεύγουν μακριά τη βία χωρίς να έχουν συχνά που να πάνε. Είναι πραγματικά αδιανόητο. Μπορούμε να βοηθήσουμε. Μπορούμε τουλάχιστον να υποστηρίξουμε τους Ουκρανούς πρόσφυγες στις χώρες μας, ιδιαίτερα τις γυναίκες και τα παιδιά. Στον καινοτόμο και συμπεριληπτικό ξενώνα μας Welcommon Hostel στην Αθήνα, προσφέρουμε στους πρόσφυγες ένα μέρος διαμονής με σημαντικά μειωμένο κόστος.

Ο Άνεμος Ανανέωσης / Wind of Renewal παραχώρησε δωρέαν χώρο στην Ένωση Ουκρανών Γυναικών στην Ελλάδα για τον συντονισμό του έργου της για την στήριξη των Ουκρανών προσφύγων.

Η Ένωση Ουκρανών Γυναικών στην Ελλάδα @UkrainianWomeninGreece (Українки в Греції) και η ΚΟΙΝΣΕΠ Άνεμος Ανανέωσης/ Wind of Renewal για να στηρίξουν τις γυναίκες και τα παιδιά που κατέφυγαν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα εξαιτίας της εισβολής και του πολέμου του Πούτιν στη χώρα τους, οργανώνουν μαθήματα γλώσσας (αγγλικά και ελληνικά), χορό, θέατρο, ζωγραφική και άλλες δημιουργικές δραστηριότητες. Όλες οι δραστηριότητες οργανώνονται χωρίς κάποια χρηματοδότηση, χάρη στην στήιξη εθελοντών, γυναικών και κοριτσιών από την Ουκρανία αλλά και εθελοντών και εθελοντριών του Ανέμου Ανανέωσης από όλες τον κόσμο – από το 2016 μέχρι σήμερα έχουμε φιλοξενήσει για 2 έως 12 μήνες πάνω από 360 εθελοντές/τριες.

Οι δύο φορείς Άνεμος Ανανέωσης / Wind of Renewal και η Ένωση Ουκρανών Γυναικών στην Ελλάδα προετοιμάζουν ένα ταξείδι της χορωδίας Gaudeamus και της χορωδίας Chamber girls’ choir of the KDML που μετονομάστηκε σε M.V. Lysenko με 32 νέες (κυρίως) και νέους από το Κίεβο/ Kyin/ Kiev στην Αθήνα. Έχουμε προσκαλέσει τις χορωδίες να συμμετάσχουν σε μουσικές εκδηλώσεις αλληλεγγύης προς τους πολίτες της Ουκρανίας στα τέλη Αυγούστου, αρχές Σεπτεμβρίου. Το ταξείδι θα είναι και μια ευκαιρία για τα κορίτσια (τα περισσότερα 13-18 χρόνων) να έρθουν στην Ελλάδα και να ζήσουν 10-15 μέρες μακριά από τον πόλεμο στη χώρα τους που καταστρέφει τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων και σκοτώνει χιλιάδες αθώους πολίτες.

Η Ένωση Ουκρανών Γυναικών, ο Άνεμος Ανανέωσης και ελπίζουμε μαζί μας πολλοί άλλοι φορείς προετοιμάζουμε μια ποδηλατική πορεία τον Σεπτέμβριο με τον συμβολικό τίτλο “Με ποδήλατα ενάντια στον πόλεμο στην Ουκρανία” από τον Μαραθώνα στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Προφανείς οι συμβολισμοί (πόλεμος, κλιματική κρίση, αλληλεγγύη στις γυναίκες και στα παιδιά).

Για τις δύο χορωδίες

Η χορωδία Gaudeamus Chamber Choir of P.I. Tchaikovsky BFR NMAU είναι πολύ γνωστή:

Art directors – Yulia Puchko-Kolesnyk and Ruben Tolmachov
Choirmasters – Vera Shemchuk and Vlad Tarakhan
Συμμετέχουν στη χορωδία Choir κυρίως μαθήτριες του M.V. Lysenko KDML και φοιτήτριες του Πανεπιστημίου P.I. Tchaikovsky State University.

Η χορωδία έχει συμμετάσχει και είναι νικήτρια πολλών Ουκρανικών και διεθνών διαγωνισμών

Η χορωδία Chamber girls’ choir of the KDML που μετονομάστηκε σε M.V. Lysenko

Artistic director and conductor – Yulia Puchko-Kolesnyk

Choirmaster – Vira Shemchuk

Είναι μια μοναδική κολλεκτίβα που ενώνει τις πιο ταλαντούχες φωνές από όλη την Ουκρανία. 32 κορίτσια ηλικίας 12-18 σπουδάζουν στο δημόσιο σχολείο του Κιέβου Lysenko Music Lyceum. Η χορωδία έχει μεγάλη προϊστορία και έχει μεγάλη παράδοση από την καθοδήγηση της Yulia Puchko-Kolesnyk, της γνωστής ταλαντούχου μαέστρου, η χορωδία έφτασε στο διεθνές επίπεδο των παραστατικών τεχνών, έγινε η καλύτερη κοριτσίστικη χορωδία της Ουκρανίας και μία από τις καλύτερες χορωδίες στον κόσμο. Τα τελευταία 10 χρόνια, η χορωδία συμμετείχε στις σημαντικότερες ευρωπαϊκές και εγχώριες επίσημες εκδηλώσεις, κέρδισε τα υψηλότερα βραβεία σε περισσότερους από 20 διεθνείς διαγωνισμούς χορωδίας σε 10 χώρες του κόσμου και συμμετέχει ενεργά στις μεγαλύτερες σκηνές της Ευρώπης.