#5 Green Deal: Επανασχεδιασμός και υλοποίηση σχεδίων βιώσιμης κινητικότητας μέσα από Πράσινη Συμφωνία

By | Δράσεις | No Comments

Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία στην Ελλάδα

Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, επανασχεδιασμός και υλοποίηση σχεδίων βιώσιμης κινητικότητας 

Renewable Energy Systems & Cooperative

Βασιλεία Αργυράκη 

Πολιτικός Μηχ-Συγκοινωνιολόγος

Πρώην χειρίστρια Προγραμμάτων

Intelligent Energy Europe,

Horizon2020,

Connecting Europe Facility.

 

Ο Άνεμος Ανανέωσης και το Ίδρυμα Χάινριχ Μπελ Ελλάδας έχουν ξεκινήσει έναν ουσιαστικό διάλογο με ερευνητές, εκπροσώπους επαγγελματικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών φορέων καθώς και ειδικούς για την Πράσινη Συμφωνία (Green Deal) και τι θα σήμαινε αυτή για την Ελλάδα, ιδιαίτερα σε τέσσερις τομείς:

  • Κλίμα και ενέργεια
  • Αγρο-διατροφικός τομέας
  • Κατοικία, πόλη, μετακινήσεις
  • Πράσινη χρηματοδότηση

Στόχος είναι να διαμορφωθεί μέσα από μια συστηματική διαβούλευση μια πρόταση για ένα Green Deal που δεν θα αφήνει κανένα/καμία πίσω αλλά και θα συμβάλλει στην δημιουργία ένα νέου παραγωγικού – καταναλωτικού μοντέλου. Στο πλαίσιο αυτό ξεκινάμε την δημοσίευση μιας σειράς άρθρων στα θέματα αυτά.

Το πέμπτο άρθρο που δημοσιεύουμε στο πλαίσιο αυτού τους διαλόγου είναι της Βασιλείας Αργυράκη, που επικεντρώνει στα θέματα της βιώσιμης αστικής κινητικότητας

Η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία είναι η απάντηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις προκλήσεις που σχετίζονται με το κλίμα και το περιβάλλον, και που αποτελούν καθοριστικό στόχο για τη γενιά μας. Κάθε χώρα θα συμμετάσχει εξίσου στην Πράσινη Συμφωνία με ότι οφέλη αλλά και υποχρεώσεις αυτό συνεπάγεται. Για να μπορέσουμε να επωφεληθούμε στο μέγιστο από το σύνολο των σημαντικών πόρων που θα διατεθούν σε κλίμακα δεκαετίας, θα πρέπει να προετοιμασθούμε κατάλληλα. Θα πρέπει να επαναπροσδιορισθεί ο εθνικός και περιφερειακός σχεδιασμός για την ενέργεια και το περιβάλλον και να καθορισθούν τα επί μέρους προγράμματα που απαιτούνται βάσει της περιβαλλοντικής νομοθεσίας ώστε να προσδιορισθούν οι νέες επενδυτικές ανάγκες.

Η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία θα παρέχει εξειδικευμένη υποστήριξη σε δημόσιες διοικήσεις και φορείς υλοποίησης έργων κατά τον προσδιορισμό, τη διάρθρωση και την εκτέλεση των βιώσιμων έργων που θα προκύψουν από τη χάραξη της στρατηγικής και τον καθορισμό των επενδυτικών αναγκών. Η συνεργασία με όλα τα Ταμεία (Ταμείο InvestEU – για εγγύηση, Μηχανισμός Δίκαιης Μετάβασης, Ταμεία Καινοτομίας και Εκσυγχρονισμού), με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα, καθώς και η υποχρέωση για χρήση ιδιωτικού κεφαλαίου αλλά και δημοσίου προϋπολογισμού, κάνει αυτήν την ευκαιρία μοναδική για τη χώρα μας. Για αυτό απαιτείται συνεργασία, υποστήριξη και συντονισμός όλων των διαθέσιμων πόρων και του υφιστάμενου ανθρώπινου δυναμικού, χωρίς να μείνει κανείς στο περιθώριο.

Ας προσπαθήσουμε να αδράξουμε αυτή την μοναδική ευκαιρία για δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και οικονομική ανάπτυξη μέσω στρατηγικών επενδύσεων. Γι’ αυτό χρειάζεται μια νέα και συντονισμένη διακυβέρνηση σε όλα τα επίπεδα και μια σωστή, βάσει νέων και σωστών δεδομένων, ανάλυση των αναγκών υλοποίησης. Η προτεραιότητα των προτάσεων που θα προκύψουν θα μετρηθεί ανάλογα με το βαθμό ενεργειακής απόδοσης και τον έλεγχο της βιωσιμότητας.

Η αειφόρος κινητικότητα αποτελεί έναν από τους 8 πολιτικούς στόχους της Πράσινης Συμφωνίας. Για να απαλλαγούν οι μεταφορές από ρύπους και από χρήση ορυκτών καυσίμων, το πρώτο ζητούμενο είναι:

Η επανεξέταση και επικαιροποίηση των Σχεδίων Αειφόρου (βιώσιμης) Κινητικότητας στις Πόλεις (SUMP) με ανάλογη νομοθεσία, ώστε να:

– Περιορισθούν δραστικά οι ρύποι στις μεταφορές

– Επιταχυνθεί η πρόσβαση στην αειφόρο και έξυπνη κινητικότητα

– Μπει στη τελική ευθεία η παραγωγή και η ευρεία διακίνηση εναλλακτικών καυσίμων.

Ζητούμενα πρακτικά αποτελέσματα

  • Αύξηση παραγωγής ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, με πρόβλεψη για αποθήκευση, διανομή και δυνατότητα διάθεσής τους σε όλη την επικράτεια.

  • Ευρεία ανάπτυξη, διανομή και διάθεση, με χρηματοδότηση της κατάλληλης υποδομής εναλλακτικών καυσίμων (σταθμοί ανεφοδιασμού για βιοκαύσιμα, πράσινο υδρογόνο και σταθμοί επαναφόρτισης για ηλεκτροκίνηση).

  • Περιορισμός ρύπων σε όλη την αλυσίδα μεταφορών, είτε πρόκειται για εμπορεύματα είτε για επιβάτες

  • Ενεργειακή αποδοτικότητα και έξυπνες εφαρμογές σε διαδικασίες, σε κτίρια που υπεισέρχονται στην κινητικότητα, στο σχεδιασμό τους, στα logistics, στις διασυνδέσεις διαφορετικών μέσων μεταφοράς (οδικό -σιδηροδρομικό – θαλάσσιο) καθώς και επιτάχυνση της μετάβασης από ρυπογόνα μέσα (οδικές μεταφορές) σε πιο καθαρά μέσα (σιδηρόδρομος ή θαλάσσιες).

  • Μειωμένες εκπομπές στις πόλεις, πράσινη αστική κινητικότητα, βελτίωση σύνδεσης της πόλης με τα λιμάνια και τα αεροδρόμια.

Η νομοθεσία και τα μέτρα που θα επαναπροσδιορισθούν, θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους κάθε ιδιαιτερότητα στις περιφέρειες με τις διαφορετικές κλιματικές, γεωγραφικές, οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες από Βορρά σε Νότο και ιδιαίτερα στα νησιά.

Έχοντας συμμετάσχει παλαιότερα σε Ενεργειακά Σχέδια σε περιφερειακό επίπεδο ως υποχρέωση που απορρέει από την υπογραφή του Συμφώνου των Δημάρχων (CoM) και γνωρίζοντας ότι πολλές πόλεις και περιφέρειες έχουν συντάξει σε μετέπειτα στάδιο Σχέδια Αειφόρου (Βιώσιμης) Αστικής Κινητικότητας (SUMP) για να συμμετάσχουν σε προγράμματα χρηματοδότησης κινητικότητας από το Horizon 2020 (μέχρι τώρα), θα πρέπει να λάβουμε υπόψη αυτή την σοβαρή προσπάθεια περιφερειών και πόλεων στη σύνταξη των εθνικών στρατηγικών Ενέργειας, Περιβάλλοντος, Αειφόρου και Έξυπνης Κινητικότητας.

Δεν ξεκινάμε από το μηδέν, πολλές περιφέρειες και πόλεις έχουν αναπτύξει σημαντικές πρωτοβουλίες παρά το «κεντρικά σκεπτόμενο» σύστημα της χώρας μας. Επί πλέον, θα πρέπει να κάνουμε κατάλληλη χρήση της καλύτερης πρακτικής ανάμεσα σε αυτές τις πρωτοπόρες πόλεις ή περιφέρειες. Θα μπορούσα να αναφέρω εδώ το Ρέθυμνο (CIVITAS), την Καρδίτσα, το Μαρούσι, την Τήλο, την Κύθνο, το Αιγαίο (ενέργεια), τη Θεσσαλονίκη (πράσινο λιμάνι), μόνο ως μερικά παραδείγματα.

Επίσης, από το Πρόγραμμα «Ενώνοντας την Ευρώπη (CEF)» έχουν χρηματοδοτηθεί υποδομές για εναλλακτικά καύσιμα (σταθμοί διανομής) και τρόποι μετάβασης από την οδική μεταφορά στη θαλάσσια (προγράμματα Marco Polo, Motorways of the Sea).

Από κοινού το CEF και τo Πρόγραμμα Horizon 2020 έχουν χρηματοδοτήσει «έξυπνη και τηλεματική οδήγηση» (ITS) και ηλεκτροκίνητα οχήματα.

Αυτή η γνώση και εμπειρία πρέπει να αξιοποιηθούν κατάλληλα. Χρειάζεται συνεργασία με το ΚΑΠΕ για Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και Ηλεκτροκίνηση, συνεργασία με τα Πολυτεχνεία που ανέπτυξαν «έξυπνα συστήματα», τρόπους ανάπτυξης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και σχεδιασμό κυκλοφοριακής τεχνικής, με Συμβουλευτικές Εταιρείες για κυκλοφοριακό σχεδιασμό, με Εταιρείες ΙΤ, αξιοποίηση ΟΛΗΣ την εμπειρίας που διαθέτουμε, των μαθημάτων που λάβαμε από την υλοποίηση καθώς και των αποτελεσμάτων που αποκτήσαμε.

Επί πλέον, η τρέχουσα πρόσκληση υποβολής προτάσεων με προθεσμία 26 Ιανουαρίου 2021, θέτει σαφώς δύο προϋποθέσεις:

– το αποτέλεσμα να είναι μετρήσιμο και βραχυπρόθεσμο (2030) και,

– η πρόταση να βασίζεται σε ότι κτίσθηκε μέχρι τώρα στο Ηorizon 2020, από τους ίδιους ή άλλους εταίρους.

Επειδή η βιώσιμη κινητικότητα είναι μία σημαντική πρόκληση στις πόλεις, και εκεί συγκεντρώνεται το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, θα επικεντρωθώ σε κάποιες προτάσεις για δράσεις στις πόλεις. Οι δημοτικές αρχές, σχεδόν πάντα, στερούνται επαρκούς ανθρώπινου δυναμικού για τη νέα αυτή πρόκληση. Το ήδη υφιστάμενο προσωπικό, με την καλύτερη δυνατή θέληση, ασχολείται με τόσο διαφορετικά και πολλαπλά καθήκοντα που κάνουν αδύνατη τη συλλογή αξιόπιστων στοιχείων και την εξέταση σεναρίων για κυκλοφοριακό σχεδιασμό. Άρα χρειάζεται πανεπιστημιακή ή συμβουλευτική συνεργασία από κοινού για την κατάλληλη και tailor-made λύση στις μεγάλες προκλήσεις της κάθε πόλης.

Η Πράσινη Συμφωνία προβλέπει και δημιουργία θέσεων εργασίας όπου χρειασθεί, για την υλοποίηση, καθοδήγηση των φορέων που αναλαμβάνουν έργα, καθώς και χορήγηση εγγύησης μέσω της Ευρωπαϊκής Τράπεζας ή/και Εθνικών συμβαλλόμενων Τραπεζών (πχ Τράπεζα Πειραιώς).

Οχήματα:

– Προτεραιότητα στα δημόσια μέσα μεταφοράς έναντι του ιδιωτικού αυτοκινήτου με παράλληλη αύξηση της προσφοράς υπηρεσιών.

– Σταδιακή αντικατάσταση του στόλου των επιβατικών μεταφορών με σύγχρονα, λιγότερο ρυπογόνα, ή ηλεκτροκίνητα οχήματα και ταυτοχρόνως μελέτη για τον τύπο, το μέγεθός τους, τη συχνότητα των δρομολογίων, (ανάλογα με τις ανάγκες και την κίνηση).

Όπου υπάρχουν ηλεκτρικά οχήματα, να χρησιμοποιούνται πλήρως και στο κέντρο ως φάρος”- παράδειγμα.

– Αύξηση της ικανοποίησης του χρήστη με συχνότερα δρομολόγια, εφαρμογές για ενημέρωση του χρόνου σε στάσεις, σε λεωφορεία καθώς και σε κινητά τηλέφωνα.

– Δυναμική σύνδεση των κυκλοφοριακών δεδομένων με τις στάσεις και το χρήστη.

– Ανάπτυξη και προώθηση επιχειρηματικών μοντέλων και οικονομικών πακέτων για ευρεία χρήση δημόσιων μέσων μεταφοράς.

– Εφοδιασμός λεωφορείων με πλατφόρμα για άτομα με μειωμένη κινητικότητα.

– Ανάπτυξη υποδομών – σταθμών ανεφοδιασμού και διανομής για εναλλακτικά καύσιμα και φόρτισης για ηλεκτροκίνητα οχήματα στο αστικό δίκτυο.

Χρηματοδοτικό Πρόγραμμα Horizon Europe ( συνέχεια του Horizon 2020)

Πρόσβαση στο κέντρο της πόλης

Είναι μοναδική ευκαιρία η χρηματοδότηση από την Πράσινη Συμφωνία που επιτρέπει την υλοποίηση υποδομών (demonstration), ώστε να αναπτυχθούν υποδομές για:

ειδικούς λεωφορειόδρομους ή μέσα σταθερής τροχιάς, όπου είναι εφικτό, με αυστηρή σηματοδότηση για απόλυτη ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ αι πρόστιμα, σε αντίθετη περίπτωση)

– ποδηλατόδρομους και πεζόδρομους, ανάλογα με τη φυσική διαμόρφωση των δρόμων της πόλης και την κοινωνική συμπεριφορά των κατοίκων.

Όταν επιτρέπονται οχήματα στο κέντρο της πόλης (με κριτήρια τον πληθυσμό ή με τη φυσική της διάσταση), να επιτρέπονται μόνο ηλεκτρικά οχήματα ή νέας τεχνολογίας με ελάχιστους ρύπους (θέσπιση ανώτατου ορίου εκπομπών).

– Να προβλεφθούν φορολογικές και οικονομικές ελαφρύνσεις (δάνεια από “Πράσινες” Τράπεζες) για την αγορά τους από ιδιώτες.

Αλλαγή συμπεριφοράς πολιτών

Αποτελεί σημαντική παράμετρο για αειφόρο (βιώσιμη) κινητικότητα. Προϋποθέτει ενημέρωση, εκπαίδευση, δημόσιες συζητήσεις με όλους τους ενδιαφερόμενους. Χρειάζεται να προηγηθεί σωστά μελετημένη επικοινωνιακή καμπάνια για την αλλαγή συμπεριφοράς των πολιτών, ιδιαίτερα των νέων προκειμένου να στραφούν στο ποδήλατο ή την πεζοπορία ως φυσική άσκηση και τρόπο επικοινωνίας με άλλους συμπολίτες.

Υπάρχουν, όμως, κι άλλες κατηγορίες πολιτών που μπορεί να είναι στόχος προγραμμάτων για αλλαγή συμπεριφοράς, όπως πχ των προσφύγων ή μεταναστών που είναι πολλοί στη χώρα μας και δεν έχουν χρήματα για αυτοκίνητο. Ή των φοιτητών που τα Πανεπιστήμια τους είναι, συνήθως, έξω από την πόλη.

Οι πόλεις που έχουν εκπονήσει Σχέδιο Αειφόρου (Βιώσιμης) Αστικής Κινητικότητας έχουν συμπληρώσει αυτό το βήμα. Επομένως, θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε από αυτές προκειμένου να επεκταθεί η εφαρμογή της όποιας εθνικής και περιφεριεακής νομοθεσίας.

Χρηματοδοτικό εργαλείο: Horizon 2020 Framework Programme Enabling citizens to act on climate change, for sustainable development and environmental protection through education, citizen science, observation initiatives, and civic engagement

Διαμετακομιστικά κέντρα:

Κεντρικοί σταθμοί: Εκσυγχρονισμός των κτιρίων με εφοδιασμό τους σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας για κάλυψη των αναγκών λειτουργίας τους (στέγη κτιρίου και χώρων στάθμευσης). Εφοδιασμό, επίσης, με σταθμούς φόρτωσης για ηλεκτροκίνητα, φύλαξης και διανομής για εναλλακτικά καύσιμα.

Έξυπνες διαδικασίες, χρήση έξυπνων εργαλείων τηλεματικής, για αποφυγή συνωστισμού επιβατών στην είσοδο – έξοδο και logistics για αποφυγή κυκλοφοριακής συμφόρησης (στάθμευση, είσοδος – έξοδος οχημάτων).

Σύνδεση των διακομετακομιστικών σταθμών με σιδηρόδρομο, λεωφορεία και φορτηγά για τη μεταφορά εμπορευμάτων και επιβατών στη πόλη. Δημιουργία χώρου στάθμευσης ιδιωτικών οχημάτων.

Χρηματοδοτικό εργαλείο: Horizon 2020 Framework Programme Clean, affordable and secure energy, Energy and resourceefficient buildings

Λιμάνια – αεροδρόμια:

Σύνδεση με την πόλη: με λεωφορεία και σιδηρόδρομο, όπου είναι εφικτό.

Ανάπτυξη λιμανιών σε logistics πλατφόρμες με εφαρμογή συστημάτων έξυπνης επικοινωνίας για άφιξη – φόρτωση – εκφόρτωση και αποθήκευση εμπορευμάτων και ανεφοδιασμό της πόλης.

Δημιουργία χώρων στάθμευσης ιδιωτικών οχημάτων για τα μεγαλύτερα και πολυσύχναστα τουριστικά αεροδρόμια ή λιμάνια.

Ορθός κυκλοφοριακός σχεδιασμός πριν την όποια παρέμβαση σε υποδομές και κτίρια.

Φωτο: Νίκος Χρυσόγελος / Άνεμος Ανανέωσης

#4 Green Deal – Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία και Επανεκκίνηση της Ελληνικής Οικονομίας

By | Δράσεις, ΝΕΑ-ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ | One Comment

Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία και Ελλάδα

   Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία και Επανεκκίνηση της Ελληνικής Οικονομίας

  Της Μαργαρίτας Καραβασίλη

Αρχιτέκτων d.p.l.g. 

Msc Πολεοδόμος – Χωροτάκτης

π Ειδική Γραμματέας Επιθεώρησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας, ΥΠΕΚΑ

Ο Άνεμος Ανανέωσης και το Ίδρυμα Χάινριχ Μπελ Ελλάδας έχουν ξεκινήσει έναν ουσιαστικό διάλογο με ερευνητές, εκπροσώπους επαγγελματικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών φορέων καθώς και ειδικούς για την Πράσινη Συμφωνία (Green Deal) και τι θα σήμαινε αυτή για την Ελλάδα, ιδιαίτερα σε τέσσερις τομείς:

  • Κλίμα και ενέργεια
  • Αγρο-διατροφικός τομέας
  • Κατοικία, πόλη, μετακινήσεις
  • Πράσινη χρηματοδότηση

Στόχος είναι να διαμορφωθεί μέσα από μια συστηματική διαβούλευση μια πρόταση για ένα Green Deal που δεν θα αφήνει κανένα/καμία πίσω αλλά και θα συμβάλλει στην δημιουργία ένα νέου παραγωγικού – καταναλωτικού μοντέλου. Στο πλαίσιο αυτό ξεκινάμε την δημοσίευση μιας σειράς άρθρων στα θέματα αυτά.

Το τέταρτο άρθρο που δημοσιεύουμε είναι της Μαργαρίτας Καραβασίλη, που επικεντρώνει στα θέματα της επανεκκίνησης της οικονομίας, με βάση την πράσινη συμφωνία

Η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και των επιπτώσεων της υπερθέρμανσης του πλανήτη, δημιούργησαν την ανάγκη διαμόρφωσης μιας νέας αναπτυξιακής στρατηγικής μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου για την Ευρώπη. Τέλος του 2019, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέδωσε την Ανακοίνωσή της για την Πράσινη Συμφωνία, (European Green Deal), ενσωματώνοντας συνειδητά και ουσιαστικά και τις τρεις διαστάσεις της αειφόρου ανάπτυξης (κοινωνική, περιβαλλοντική, οικονομική).

Την ίδια στιγμή που η παγκόσμια οικονομία κινείται στους ρυθμούς της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης, η Ευρώπη κινείται ήδη βάσει μιας βιώσιμης πολιτικής που εγγυάται κοινά οφέλη και συνέργειες στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, την προστασία της φύσης και βιοποικιλότητας, τη βελτίωση της ποιότητας του αέρα, και της κατάστασης των υδάτινων πόρων και του περιβάλλοντος, έχοντας δώσει την απάντησή της στο νέο παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας με σκοπό την οικοδόμηση μιας δίκαιης και κοινωνικής πράσινης Ευρώπης και ενός καλύτερου μέλλοντος για όλους και όλες.

Δρομολογεί, πάνω σε στέρεες βάσεις, τα θέματα αειφορίας, μετασχηματίζοντας ριζικά την οικονομία, την κοινωνία και το περιβάλλον, με άξονες την καθαρή ενέργεια, την επέκταση του εμπορίου εκπομπών, την ενίσχυση της κυκλικής οικονομίας και την διατήρηση της βιοποικιλότητας και έτσι κινητοποιεί τα κράτη μέλη της προκειμένου να αποτελέσουν χώρες εξωστρεφείς, παραγωγούς προϊόντων υψηλής ποιότητας και με εργατικό δυναμικό υψηλής εξειδίκευσης.

Ήδη η Πράσινη Συμφωνία επηρεάζει εταιρείες και οργανισμούς στην Ευρώπη, τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα, οδηγώντας σταθερά προς νέα μονοπάτια στην οικονομία και προς βιώσιμα πρότυπα παραγωγής και κατανάλωσης με βάση τη μετάβαση σε μια κλιματικά ουδέτερη κοινωνία, εδραιώνοντας τις αρχές της κυκλικής οικονομίας, με κύρια στόχευση την ολοκληρωμένη, διασυνδεδεμένη και ορθώς λειτουργούσα αγορά ενέργειας της ΕΕ, ώστε να παρέχει βιώσιμη, ασφαλή και οικονομικά προσιτή ενέργεια, με πλήρη σεβασμό του δικαιώματος των κρατών μελών να αποφασίζουν για το ενεργειακό τους μείγμα.

Την ίδια στιγμή η πανδημία του κορονοϊού έχει αποδείξει πόσο ευάλωτη είναι η κοινωνία και η οικονομία σε έκτακτες ανάγκες και φυσικές καταστροφές και έχει θέσει νέες προτεραιότητες σε συνδυασμό με τα μέτρα για την «πράσινη ανάκαμψη» της Ευρώπης μέσω της Πράσινης Συμφωνίας, ώστε καταρχήν να μπορέσει η κοινωνία να επανέλθει σε κανονικούς ρυθμούς, με επίκεντρο την προστασία του περιβάλλοντος και την διασφάλιση της δημόσιας υγείας. Άλλωστε, και μόνον η διαχείριση της μετάβασης οδηγεί αναπόφευκτα την Ευρώπη σε σημαντικές διαρθρωτικές αλλαγές των περιφερειακών και τοπικών οικονομιών, με την ανάπτυξη νέων δραστηριοτήτων οι οποίες να μπορούν να συντηρήσουν και να ενισχύσουν την οικονομική και κοινωνική δομή, προκειμένου η μετάβαση να είναι δίκαιη και κοινωνικά βιώσιμη.

Η Ελληνική κοινωνία στο σύνολό της προετοιμάζεται για αυτή τη ριζική αλλαγή στην οικονομία της, από τον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας έως τον τομέα της βιομηχανίας, των μετακινήσεων, των κτιρίων, της γεωργίας και της δασοκομίας, που παίζουν τον δικό τους σημαντικό ρόλο μεμονωμένα, αλλά και συνολικά.

Με άξονα την απολιγνιτοποίηση και την επίτευξη των νέων ενεργειακών1 και περιβαλλοντικών στόχων, που αποτελεί πραγματική ευκαιρία για την διαμόρφωση ενός καλύτερου βιώσιμου μέλλοντος χωρίς λιγνίτη και χωρίς ρύπανση, η χώρα διαμορφώνει τις συνθήκες ανάπτυξης δραστηριοτήτων που θα προσελκύσουν σημαντικές πράσινες επενδύσεις, ώστε να συντελεστεί, σε σύντομο χρονικό διάστημα, η αναγκαία ριζική αναδιάρθρωση της τοπικής και εθνικής οικονομίας, ενισχύοντας παράλληλα την κοινωνική συνοχή, με την επανεκπαίδευση θιγόμενων εργαζομένων και νέων για τις μελλοντικές καινοτόμες θέσεις εργασίας.

Οι βάσεις έχουν τεθεί με την ανάπτυξη των κατάλληλων εργαλείων και μηχανισμών, ώστε να είναι δυνατή η οικοδόμηση μιας αειφόρου ανάπτυξης, την οποία χρόνια επιδιώκουμε χωρίς ωστόσο να γίνει πραγματικότητα.

Για τη χώρα μας η παρούσα κατάσταση (απολιγνιτοποίηση, κρίση COVID-19) προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία για την επίτευξη της πράσινης οικονομικής ανάκαμψης σε ευθυγράμμιση με την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία / European Green Deal), τα Εθνικά Σχέδια Ενέργειας και Κλίματος (NECPs), τον Κανονισμό της ΕΕ 1999/2018, καθώς και με άλλες στρατηγικές όπως αυτή για ένα υγιεινό, ασφαλές και φιλικό στο περιβάλλον αγρο-διατροφικό σύστημα (Farm to Fork) και η στρατηγική για την αποκατάσταση της βιοποικιλότητας (Biodiversity for 2030). Σε πρώτο στάδιο, με την εφαρμογή της Πράσινης Συμφωνίας στη χώρα μας και του ειδικού πακέτου τόνωσης των 32 δις, πέραν από τη λήψη μέτρων ενίσχυσης των επιχειρήσεων, μπορούν και πρέπει να υλοποιηθούν μέτρα πράσινης ανάκαμψης που θα εκσυγχρονίσουν την ελληνική οικονομία βάσει σύγχρονων και καινοτόμων μεθόδων που ήδη εφαρμόζονται στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Σε αυτή τη βάση η Ελλάδα οφείλει και μπορεί να διαμορφώσει το νέο της αναπτυξιακό πρότυπο για μια οικονομία ανταγωνιστική, εξωστρεφή, βασισμένη στην παραγωγή και την υψηλή εξειδίκευση και όχι στην αθρόα κατανάλωση που μάλιστα βασίζεται, έως σήμερα, στις εισαγωγές προϊόντων, στο πλήθος μη παραγωγικών δραστηριοτήτων και στην απασχόληση χαμηλής εξειδίκευσης εργατικού δυναμικού.

Δεν αρκεί να υιοθετεί η χώρα φιλόδοξους, ακόμη και εμβληματικούς κλιματικούς στόχους. Προέχει να ενσωματώσει το όραμα της αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης και της επίτευξης της αειφόρου ανάπτυξης σε αποδοτικά μέτρα μακροπρόθεσμου ορίζοντα, παράλληλα με μέτρα εξορθολογισμού της ενεργειακής πολιτικής (αναδιάρθρωση παραγωγής ενέργειας, διασφάλιση ισότιμης και απρόσκοπτης πρόσβασης όλων στα βασικά αγαθά και στις υπηρεσίες). Και αυτό συνεπάγεται, σε κάθε περίπτωση, έναν συνεκτικό συμμετοχικό στρατηγικό σχεδιασμό, που θα συμπεριλαμβάνει όλους τους εμπλεκόμενους, ώστε να αναδεικνύονται οι βέλτιστες αναπτυξιακές προοπτικές με βάση τις πραγματικές ανάγκες, τις δυνατότητες και ιδιαιτερότητες των περιοχών, που θα ελαχιστοποιούν τις δυσμενείς επιπτώσεις, θα προσφέρουν θέσεις εργασίας και θα αξιοποιούν τα απαραίτητα χρηματοδοτικά εργαλεία για την υλοποίησή τους και θα τυγχάνουν ευρύτερης κοινωνικής αποδοχής.

Ίσως ένα από τα πιο αποδοτικά μέτρα είναι η προώθηση των πράσινων κτιρίων και της ενεργειακής αναβάθμισης του κτιριακού εν γένει τομέα, που μπορούν να δημιουργήσουν πράσινες θέσεις εργασίας, αλλά και να προσελκύσουν το ενδιαφέρον για καθαρή ενέργεια, βιώσιμες μεταφορές και ανθεκτικές αστικές υποδομές. Ένα τέτοιο σχέδιο θα πρέπει να περιλαμβάνει παρεμβάσεις στο κτιριακό απόθεμα με βάση τις αρχές της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής και οικολογικής δόμησης (θερμική θωράκιση, τεχνικές φυσικού δροσισμού και φωτισμού, πράσινες οροφές), εκτεταμένη χρήση νέων υλικών, φιλικών στο περιβάλλον, ενίσχυση του αστικού πρασίνου (πάρκα τσέπης και πράσινοι διάδρομοι), σοβαρές πολεοδομικές παρεμβάσεις εξυγίανσης και αναβάθμισης, κλπ.) με στόχο την μετατροπή των πόλεων σε κλιματικά ουδέτερες μέσα από τον μετριασμό των εκπομπών άνθρακα2.

Η ενεργειακή απόδοση αποτελεί τη μεγάλη πρόκληση καθώς είναι και ο μόνος τρόπος να πετύχει η χώρα τον στόχο για τελική κατανάλωση ενέργειας το 2030 στα επίπεδα του 2017, δηλαδή να πετύχει βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης της τάξης του 38%. Βεβαίως αυτό προϋποθέτει, μεταξύ άλλων, αντικατάσταση ενός μεγάλου ποσοστού του αποθέματος των κτιρίων κατοικίας με νέα, σχεδόν μηδενικής ενεργειακής κατανάλωσης έως το 2030, καθώς και την ενεργειακή αναβάθμιση 60.000 κτηρίων ανά έτος.

Επιπλέον, βασικό μέτρο είναι η προώθηση των πράσινων υποδομών με την μορφή του δικτύου πρασίνου και της διαμόρφωσης ευνοϊκού μικροκλίματος, δικτύου ποδηλατοδρόμων και πεζοδρόμων, μέτρων περιορισμού της χρήσης ιδιωτικού οχήματος και αναβάθμισης των δημόσιων συγκοινωνιών ώστε να επιταχύνεται η μετάβαση προς την καθαρή, βιώσιμη αστική κινητικότητα και εν γένει την οικολογική μετακίνηση.

Και καθώς κεντρικός στόχος της Πράσινης Συμφωνίας είναι η αποκατάσταση της βιοποικιλότητας και η μεταρρύθμιση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ), η συμβολή των γεωργών στην κυκλική οικονομία και τη βιοποικιλότητα θεωρείται υψίστης σημασίας, στη βάση της στρατηγικής «από το αγρόκτημα στο πιάτο», όπως και η ενίσχυση της κλιματικής προστασίας, της βιωσιμότητας της υπαίθρου, της διατροφικής ασφάλειας, της αποκατάστασης και διατήρησης της βιοποικιλότητας, κλπ. Στο πλαίσιο αυτό και στη χώρα μας κανένα τοπικό προϊόν δεν θα πρέπει να καταλήγει στις χωματερές, αποδίδοντας ιδιαίτερη έμφαση στις τοπικές αλυσίδες διανομής για την αποφυγή της απώλειας τροφίμων και την επαναχρησιμοποίηση των προϊόντων και αποβλήτων.

Για τους παραπάνω λόγους, τόσο η επέκταση των πόρων του Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης στο πλαίσιο του σχεδίου ανάκαμψης της οικονομίας, όσο και οι πόροι της επόμενης προγραμματικής περιόδου 2021-2027 συνδέονται απόλυτα με μια στροφή στην ΚΑΠ ιδιαίτερα μέσω οικο-σχημάτων στην γεωργία.

Επιπλέον, η εθνική μας πολιτική υιοθετεί μέτρα που προωθούν την κυκλική οικονομία, άρα και τον περιορισμό των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, με απώτερο στόχο μια πολιτική μηδενικών αποβλήτων, ένα δύσκολο εγχείρημα το οποίο δεν παύει να είναι και σπουδαία πρόκληση στο πλαίσιο της επανεκκίνησης της ελληνικής οικονομίας μετά την πανδημία. Προτεραιότητα αποδίδεται, και ορθώς, στην επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση όλων των αποβλήτων, υγρών και στερεών, τα οποία περιέχουν πολύτιμα θρεπτικά συστατικά, αξιοποιώντας τις χρηματοδοτήσεις από τον μακροχρόνιο προϋπολογισμό της ΕΕ για πράσινα έργα και πράσινες επενδύσεις, αλλά και αυτές που απευθύνονται προς τις δημόσιες αρχές και τους παράγοντες της αγοράς προκειμένου να προσδιορίσουν και να αναπτύξουν τέτοια έργα.

Η χώρα καθώς θα προσαρμόζει τις πολιτικές της σε όλους τους τομείς που συμβάλουν στην υλοποίηση της Πράσινης Συμφωνίας, θα πρέπει να συμφιλιωθεί πλήρως με την ιδέα ότι θα πρέπει να δουλεύει και προληπτικά, ενσωματώνοντας την απειλή της κλιματικής αλλαγής, λαμβάνοντας υπόψη την ανθεκτικότητα σε εξωγενείς κινδύνους, όπως οι φυσικές καταστροφές. Η ενσωμάτωση της κλιματικής παραμέτρου στον σχεδιασμό νέων υποδομών σημαίνει επιλογή υποδομών που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες που θα προκύψουν δεκαετίες μετά, π.χ. σε περιοχές που εκτιμάται ότι θα μειωθούν τα υδατικά αποθέματα, δίνοντας έτσι την ευκαιρία για ριζικές τομές, όπου συμπεριλαμβάνεται ο μακροπρόθεσμος σχεδιασμός που θα έχει διάρκεια και προπαντός συνέχεια, για να μπορούμε να ελπίζουμε σε μια νέα οικονομία κλιματικά ουδέτερη.

Στην πορεία της προς μια κλιματικά ουδέτερη οικονομία, η Ελλάδα πρέπει να καταφέρει να καθορίσει τον αναπτυξιακό της στόχο για το 2050, τον οδικό χάρτη για την πορεία προς το 2050 και τους ενδιάμεσους στόχους και να διαμορφώσει, το ταχύτερο δυνατό, τα τομεακά σχέδια για την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή, όπως της γεωργίας, του τουρισμού, της ενέργειας, των μεταφορών αλλά και περιοχών της χώρας που βιώνουν ήδη τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής ή εκτιμάται ότι θα πληγούν περισσότερο κατά τις επόμενες δεκαετίες λόγω δομικών αναδιαρθρώσεων (βλ. λιγνιτικές περιοχές). Σε κάθε περίπτωση μπορεί να επωφεληθεί από το Σχέδιο Ανάκαμψης, που ευνοεί ιδιαίτερα δράσεις υπέρ της “δίκαιης μετάβασης”, αξιοποιώντας και το επενδυτικό σχέδιο «Βιώσιμη Ευρώπη» της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας, το οποίο κινητοποιεί δημόσιες επενδύσεις και αποδεσμεύει ιδιωτικά κεφάλαια μέσω των χρηματοδοτικών μέσων της ΕΕ, ιδίως του InvestEU, που θα οδηγήσουν σε επενδύσεις ύψους τουλάχιστον 1 τρις ευρώ. Άλλωστε, ο Μηχανισμός Δίκαιης Μετάβασης θα παράσχει προσαρμοσμένη χρηματοδοτική και πρακτική στήριξη για να βοηθηθούν οι εργαζόμενοι και να πραγματοποιηθούν οι αναγκαίες επενδύσεις στις περιοχές που θα επηρεαστούν ιδιαίτερα και θα υποστούν βαθύ οικονομικό και κοινωνικό μετασχηματισμό.

Ας μην ξεχνάμε ότι με την Νέα Πράσινη Συμφωνία αλλά και με πρόσφατες αποφάσεις της ΕΕ (νέο Στρατηγικό Θεματολόγιο 2019-2024, όπως αυτό εγκρίθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις 20 Ιουνίου 2019), «η επιτυχία της πράσινης μετάβασης στην Ευρώπη για την οικοδόμηση μιας δίκαιης και κοινωνικής Ευρώπης, θα εξαρτηθεί από τη σημαντική κινητοποίηση των ιδιωτικών και των δημόσιων επενδύσεων, την εδραίωση μιας αποτελεσματικής κυκλικής οικονομίας και μιας ολοκληρωμένης, διασυνδεδεμένης και ορθώς λειτουργούσας αγοράς ενέργειας της ΕΕ. Η αγορά αυτή θα παρέχει βιώσιμη, ασφαλή και οικονομικά προσιτή ενέργεια, με πλήρη σεβασμό του δικαιώματος των κρατών μελών να αποφασίζουν για το ενεργειακό τους μείγμα».

Φωτο: Άνεμος Ανανέωσης / Νίκος Χρυσόγελος

1 πολιτική απόφαση της κυβέρνησης που αφορά στην δραστική και οριστική μείωση του μεριδίου λιγνίτη στην ηλεκτροπαραγωγή, την απολιγνιτοποίηση δηλαδή, με εμπροσθοβαρές χρονικό πρόσημο κατά την επόμενη δεκαετία και την πλήρη απένταξη από το εγχώριο σύστημα ηλεκτροπαραγωγής μέχρι το έτος 2028.

2 κεντρική προτεραιότητα της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας ώστε να διαμορφωθούν 100 Κλιματικά Ουδέτερες Πόλεις το 2030

#3 Green Deal – Δίκαιη μετάβαση στη μεταλιγνιτική εποχή για τη Δυτική Μακεδονία

By | Δράσεις, ΝΕΑ-ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ | No Comments

Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία και Ελλάδα

Δίκαιη μετάβαση στη μεταλιγνιτική εποχή για τη Δυτική Μακεδονία

Ο Άνεμος Ανανέωσης και το Ίδρυμα Χάινριχ Μπελ Ελλάδας έχουν ξεκινήσει έναν ουσιαστικό διάλογο με ερευνητές, εκπροσώπους επαγγελματικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών φορέων καθώς και ειδικούς για την Πράσινη Συμφωνία (Green Deal) και τι θα σήμαινε αυτή για την Ελλάδα, ιδιαίτερα σε τέσσερις τομείς:

  • Κλίμα και ενέργεια
  • Αγρο-διατροφικός τομέας
  • Κατοικία, πόλη, μετακινήσεις
  • Πράσινη χρηματοδότηση

Στόχος είναι να διαμορφωθεί μέσα από μια συστηματική διαβούλευση μια πρόταση για ένα Green Deal που δεν θα αφήνει κανένα/καμία πίσω αλλά και θα συμβάλλει στην δημιουργία ένα νέου παραγωγικού – καταναλωτικού μοντέλου. Στο πλαίσιο αυτό ξεκινάμε την δημοσίευση μιας σειράς άρθρων στα θέματα αυτά.

Το τρίτο άρθρο που δημοσιεύουμε είναι της Μαριάννας Κονδυλίδου και αφορά στην δίκαιη μετάβαση στη μεταλιγνιτική εποχή για την Δυτική Μακεδονία

 

Τη δίκαιη μετάβαση στη μεταλιγνιτική εποχή για τη Δυτική Μακεδονία και τις επιπτωσεις της διαδικασίας αυτής στην τοπική αγορά εργασίας και στην κοινωνία, αναλύει, σε αυτό το άρθρο, η κα. Μαριάννα Κονδυλίδου, Socio Economic Development Manager της LDK Consultants. Το άρθρο είναι βασισμένο στη μελέτη με τίτλο «Δίκαιη Μετάβαση και Απασχόληση στην Ελλάδα» που συντάχθηκε από την LDK Consultants, για λογαριασμό του WWF Ελλάς και στο σχετικό δελτίο τύπου που δημοσίευσε η WWF Ελλάς.

Το τέλος εποχής για τον Λιγνίτη στην Ελλάδα έφτασε, ανοίγοντας μία παλέτα νέων ευκαιριών για τις λιγνιτικές περιοχές και τη χώρα. Στις 23 Σεπτεμβρίου 2019, από το βήμα της 74ης Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, ο Έλληνας πρωθυπουργός ανακοίνωσε, μεταξύ άλλων, το κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας σε έναν ορίζοντα μέχρι το 2028 και την αύξηση της παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές στο 35% έως το 2030. Το πλαίσιο εξειδικεύτηκε περαιτέρω, με την ανακοίνωση του κλεισίματος όλων των υφιστάμενων λιγνιτικών μονάδων έως το 2023, με εξαίρεση την υπό κατασκευή λιγνιτική μονάδα Πτολεμαΐδα V, που προβλέπεται να παραμείνει σε λειτουργία μέχρι το 2028.

Πρόσφατα η κυβέρνηση παρουσίασε το Σχέδιό της για Δίκαιη Αναπτυξιακή Μετάβαση (ΣΔΑΜ) με το οποίο παρουσιάζει τον τρόπο υλοποίησης αυτής της μετάβασης. Το WWF Ελλάς από την πρώτη στιγμή χαιρέτισε αυτό το πρώτο γενναίο βήμα από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης, σημειώνοντας πως οι στρατηγικές αποφάσεις που θα ληφθούν τώρα είναι απολύτως καθοριστικές για να επιτευχθεί το κρίσιμο ζητούμενο: ηλεκτρική ενέργεια που προέρχεται κατά 100% από ανανεώσιμες πηγές με μηδενικές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, το συντομότερο δυνατόν. Ως ελάχιστη, αλλά κρίσιμη συμβολή στη διαδικασία απολιγνιτοποίησης, το WWF Ελλάς θεωρώντας χρέος να συμβάλει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στη δίκαιη μετάβαση των κοινωνιών που επί δεκαετίες υπήρξαν πυλώνες για την ηλεκτροδότηση της χώρας, χρηματοδότησε μια μελέτη για τις επιπτώσεις της διαδικασίας αυτής στην τοπική αγορά εργασίας.

Η μετάβαση σε μια οικονομία χωρίς άνθρακα στην Ευρώπη δεν αποτελεί πλέον ένα άπιαστο σενάριο. Μετά την πολιτική υποστήριξη της κλιματικής ουδετερότητας έως το 2050, καθώς και την υιοθέτηση και παρουσίαση της Πράσινης Συμφωνίας τον Δεκέμβριο του 2019 και του μηχανισμού δίκαιης μετάβασης, ο στόχος μηδενικού άνθρακα έως το 2050 έχει καταστεί πραγματική και συγκεκριμένη ανάγκη, ενώ οι αλλαγές είναι ήδη σε εξέλιξη.

Οι τοπικές κοινωνίες που πλήττονται από αυτές τις αλλαγές, όπως στην Ελλάδα η Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας (ΠΔΜ) και η Περιφερειακή Ενότητα Αρκαδίας, πρέπει να βοηθηθούν για να οδηγηθούν προς ένα θετικό μοντέλο ανάπτυξης με σεβασμό στο περιβάλλον και νέες βιώσιμες θέσεις εργασίας, ώστε να αποτελέσουν υπόδειγμα σχεδιασμού για άλλες περιοχές. Η ευκαιρία αυτού του νέου σχεδιασμού που με την κατάλληλη χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να γίνει παράδειγμα εφαρμογής, δίνει μία μοναδική ευκαιρία για μια βιώσιμη, δίκαιη και ισότιμη ανάπτυξη, για τις περιοχές αυτές που για χρόνια πλήρωναν το τίμημα της ηλεκτροπαραγωγής για τη χώρα. Η απολιγνιτοποίηση πρέπει και μπορεί να γίνει χωρίς αποκλεισμούς και με σεβασμό στον τόπο και τους ανθρώπους του.

Είναι σαφές ότι ένα μεγάλο μέρος του αναπτυξιακού μοντέλου της περιοχής της Δυτικής Μακεδονίας ήταν προσανατολισμένο στις δραστηριότητες της ΔΕΗ στη περιοχή. Η μελέτη του WWF αναδεικνύει ότι η εταιρία αποτελεί τον μεγαλύτερο εργοδότη της περιοχής απασχολώντας συνολικά 3.614 άτομα (2020), ενώ στο σύνολο των θέσεων απασχόλησης της ΠΔΜ, η συνεισφορά των άμεσων θέσεων απασχόλησης που δημιουργεί η ΔΕΗ, χωρίς να συνεκτιμάται η πολλαπλασιαστική τους συνεισφορά, εκτιμάται στο 6,3%. Επιπλέον, πέραν των θέσεων εργασίας που παρέχει η ΔΕΗ ως εργοδότης, δημιουργεί  μέσω των συμβάσεων που υπογράφει με εταιρίες της περιοχής, μια σειρά από επιπλέον άμεσες θέσεις εργασίας στο παραγωγικό της έργο. Έχει υπολογιστεί ότι 1.833 θέσεις εργασίας στο οικοσύστημα αυτό θα υποστούν πλήγμα στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα.

Λογικά η ανησυχία στην τοπική κοινωνία είναι μεγάλη.  Το νέο μοντέλο που παρουσιάζεται στο ΣΔΑΜ περιλαμβάνει μεταξύ άλλων σειρά επενδύσεων σε ΑΠΕ και βιομηχανική παραγωγή, στροφή στον τουρισμό και στον πρωτογενή τομέα.

Οι επενδύσεις αυτές, όμως, αφήνουν ακάλυπτο ένα μεταβατικό διάστημα 2-3 χρόνων και δεν προσφέρουν το είδος των βιώσιμων θέσεων εργασίας που έχει ανάγκη η περιοχή βάση των δεξιοτήτων και άλλων χαρακτηριστικών του εργατικού δυναμικού της περιοχής.

Με βάση τα στοιχεία της μελέτης του WWF Ελλάς, το ανθρώπινο δυναμικό και η διάσταση της αξιοποίησης και αναβάθμισης των δεξιοτήτων αναδεικνύεται σε μείζον ζήτημα, για τη διασφάλιση και ανάπτυξη θέσεων εργασίας και υποστήριξης του μετασχηματισμού του περιφερειακού αλλά και ειδικότερα του τοπικού αναπτυξιακού υποδείγματος.

Παράλληλα, ο ρόλος της ΔΕΗ στη συγκεκριμένη διαδικασία είναι εξαιρετικά κρίσιμος, καθώς η εταιρεία κατέχει μεγάλες εκτάσεις στις λιγνιτικές περιοχές, η χρήση των οποίων ενέχει και μία σημαντική αναπτυξιακή διάσταση σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, εφόσον υπάρξει συνεργασία (π.χ. για έργα αποκατάστασης, ανάπτυξης ενεργειακής τεχνολογίας,  ΑΠΕ μέσω ενεργειακών κοινοτήτων).

Αναλύοντας τα χαρακτηριστικά του εργατικού δυναμικού της περιοχής, και αναγνωρίζοντας την ανάγκη παροχής ρεαλιστικού διεξόδου μέσα από βιώσιμες αναπτυξιακές προτάσεις για τις τοπικές κοινωνίες, η μελέτη δίνει έμφαση σε επενδύσεις Κυκλικής Οικονομίας που έχουν μεγάλη πολλαπλασιαστική επίδραση στις τοπικές αλυσίδες αξίας, και υψηλό δείκτη εργασίας σε συνάφεια με το πληττόμενο δυναμικό της περιοχής. Προτείνει, επίσης, την ενίσχυση συνεργατικών μοντέλων για ΑΠΕ, μέσα από ενεργειακές κοινότητες, για παράδειγμα, αλλά και την εν γένει στήριξη της επιχειρηματικότητας και της συνεργατικότητας με εξωστρεφή χαρακτήρα εκμεταλλευόμενοι την γειτνίαση με άλλες χώρες.                                                  

Επιπλέον, το πλέγμα των προτάσεων της μελέτης για τη μετάβαση του προσωπικού που πλήττεται άμεσα (π.χ. η μετάβαση μεγάλου αριθμού οδηγών/χειριστών μηχανημάτων) προτείνεται να σχετίζεται με:

  • Απασχόληση στα έργα παροπλισμού (decommissioning) των λιγνιτικών μονάδων και αποκατάστασης των πεδίων.
  • Σύζευξη με τον τομέα των κατασκευών (κυρίως δημόσια έργα).
  • Υποστήριξη της μετάβασης στη βιομηχανία και σε συγκεκριμένες ενεργειακές δραστηριότητες ΑΠΕ και συνοδευτικές δραστηριότητες αυτών.
  • Απασχόληση, κατά ένα ποσοστό, στα έργα κατασκευής υποδομών/επενδύσεων στην περιοχή.

Στο πλαίσιο του πλέγματος προτάσεων της Μελέτης, σημειώνεται, επίσης, με έμφαση ότι το ανθρώπινο δυναμικό θα πρέπει να υποστηριχθεί στη βάση σύγχρονων, στοχευμένων παρεμβάσεων που θα αποτελούν ευδιάκριτο τμήμα του αναπτυξιακού σχεδιασμού και θα συνδέονται άμεσα  και με ξεκάθαρο τρόπο με τις λοιπές παρεμβάσεις του. Θα πρέπει, δηλαδή, να αναπτυχθεί ο σχετικός συνεργατικός μηχανισμός διάγνωσης, τα υποστηρικτικά μέσα καθώς και να διασφαλιστούν επαρκείς πόροι, γεγονός που θα πρέπει να αποτυπωθεί εξειδικευμένα στα εδαφικά σχέδια δίκαιης μετάβασης.

Τέλος, ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στην ανάγκη συμφωνίας προς αυτό και συνεργασίας όλων των εμπλεκόμενων εταίρων με ξεκάθαρους ρόλους και η ανάπτυξη και λειτουργία ενός συστήματος διακυβέρνησης ευέλικτου και αποτελεσματικού (ροές και αρμοδιότητες). Η συνεισφορά όλων θα πρέπει να είναι συστηματική και να υποστηρίζεται από οδικό χάρτη αναλυτικών ενεργειών. Σημαντικό στοιχείο ως προς αυτό είναι η σωστή αποτύπωση, επιλογή και συμπερίληψη των εμπλεκόμενων φορέων στη διαδικασία σχεδιασμού, υλοποίησης και παρακολούθησης αλλά και του ρόλου που μπορούν να επιτελέσουν για την επιτυχία του εγχειρήματος και των επιμέρους υποστηρικτικών μηχανισμών. Η ενεργός συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών είναι σημαντική και θα πρέπει να ενισχυθεί, στη βάση του πλαισίου διακυβέρνησης.

Mining view from the top with "Coal is a dead-end" message

πιστώσεις εικόνας