#8 Green Deal “Πρασινίζοντας τα λιμάνια”

By | Δράσεις, ΝΕΑ-ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ | No Comments

Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία στην Ελλάδα

#8 Green Deal “Πρασινίζοντας τα λιμάνια”

της Βασιλείας Αργυράκη 

Πολιτικός Μηχ-Συγκοινωνιολόγος

Πρώην χειρίστρια Προγραμμάτων

Intelligent Energy Europe,

Horizon2020,

Connecting Europe Facility.

Ο Άνεμος Ανανέωσης και το Ίδρυμα Χάινριχ Μπελ Ελλάδας έχουν ξεκινήσει έναν ουσιαστικό διάλογο με ερευνητές, εκπροσώπους επαγγελματικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών φορέων καθώς και ειδικούς για την Πράσινη Συμφωνία (Green Deal) και τι θα σήμαινε αυτή για την Ελλάδα, ιδιαίτερα σε τέσσερις τομείς:

  • Κλίμα και ενέργεια
  • Αγρο-διατροφικός τομέας
  • Κατοικία, πόλη, μετακινήσεις
  • Πράσινη χρηματοδότηση

Στόχος είναι να διαμορφωθεί μέσα από μια συστηματική διαβούλευση μια πρόταση για ένα Green Deal που δεν θα αφήνει κανένα/καμία πίσω αλλά και θα συμβάλλει στην δημιουργία ένα νέου παραγωγικού – καταναλωτικού μοντέλου. Στο πλαίσιο αυτό ξεκινάμε την δημοσίευση μιας σειράς άρθρων στα θέματα αυτά.

Το 8ο άρθρο που δημοσιεύουμε στο πλαίσιο αυτού τους διαλόγου είναι της Βασιλείας Αργυράκη, που επικεντρώνει στα θέματα των πράσινων λιμανιών

H Ευρωπαϊκή Επιτροπή απαντά στις προκλήσεις της κλιματικής αλλαγής με το φιλόδοξο Πρόγραμμα “Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία”, προϋπολογισμού 1 τρις, στη χρονική διάρκεια της επόμενης δεκαετίας. Στόχος είναι η δραστική μείωση των ρύπων ως το 2030 και η περαιτέρω απαλλαγή από τις εκπομπές άνθρακα έως το 2050 από τη χρήση ενέργειας και την οικονομία γενικότερα.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα συνεργαστεί με όλα τα κράτη μέλη για την εφαρμογή της «Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας», θα προτείνει ως ελάχιστα υποχρεωτικά ορισμένα πράσινα κριτήρια και θα παρέχει εξειδικευμένη υποστήριξη σε όλους τους φορείς κατά τον σχεδιασμό, τον προσδιορισμό των επενδυτικών αναγκών και την εκτέλεση των βιώσιμων έργων που θα προκύψουν. Προκειμένου να επιτευχθεί αυτό το μεγαλεπήβολο σχέδιο, επιτρέπεται η χρηματοδότηση από όλα τα Ταμεία (όχι για το ίδιο κόστος) και η αξιοποίηση εγγυητικών μηχανισμών τόσο από την ΕΕ όσο και από τις Εθνικές Τράπεζες.

Ένας τομέας που προκαλεί σημαντική ρύπανση του περιβάλλοντος είναι οι μεταφορές. Οι «υδάτινες»1 μεταφορές αποτελούν περίπου το 90% του παγκόσμιου εμπορίου και το 13% των εκπομπών ρύπων που προκαλούν οι μεταφορές στην Ευρώπη.

Η πρώτη πρόσκληση υποβολής προτάσεων για δραστική μείωση ρύπων, στο πλαίσιο της «Πράσινης Συμφωνίας» και του «Προγράμματος Horizon 2020», αφορά τα Πράσινα Λιμάνια και τα Αεροδρόμια. Δεδομένου ότι η χώρα μας είναι κατεξοχήν νησιωτική, με μεγάλο αριθμό λιμανιών, αυτή η ευκαιρία είναι μοναδική για να αντιληφθούμε τις προτεραιότητες και κατευθύνσεις που θα υποστηριχθούν στην τρέχουσα δεκαετία στο πλαίσιο της «Πράσινης Συμφωνίας». Για να επωφεληθούμε τα μέγιστα, χρειάζεται συνεργασία, υποστήριξη και συντονισμός όλων των διαθεσίμων πόρων και του ανθρώπινου δυναμικού, μια νέα και συντονισμένη διακυβέρνηση σε όλα τα επίπεδα κι επικοινωνία με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς.

Βασικές αρχές για τις προτάσεις

  • Θα αξιολογούνται ανάλογα με τον βαθμό της ενεργειακής τους απόδοσης.

  • Θα βασίζονται σε προηγούμενα επιτεύγματα, είτε από τους ίδιους είτε από άλλους εταίρους, καθώς και σε ήδη ανειλημμένες ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες.

  • Θα σχεδιάζονται έτσι ώστε να εντάσσονται στο ευρύτερο Ευρωπαϊκό Δίκτυο Μεταφορών (ΤΕΝ-Τ), ως κόμβοι μεταφορών, κέντρα διαμετακομιστικού εμπορίου, συνδέοντας το θαλάσσιο σκέλος με άλλα μέσα μεταφορών, με την ενδοχώρα και τις πόλεις.

Για να επιτευχθεί το «Πράσινο Λιμάνι» θα πρέπει οπωσδήποτε να άφορα σε δράση μεγάλης κλίμακας και σε στάδιο υλοποίησης (demonstration) που να ενσωματώνει την παράγωγη εναλλακτικών καύσιμων στο λιμάνι (ηλεκτροδότηση, πράσινο υδρογόνο, νέα γενιά βιοκαυσίμων), συστήματα παράγωγης ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές (πχ φωτοβολταϊκά, αιολικά) με παράλληλη πρόβλεψη για αποθήκευση, διανομή και επαναφόρτιση, υποδομή για τροφοδοσία εναλλακτικών καύσιμων στα πλοία και στα άλλα οχήματα που κυκλοφορούν στο λιμάνι (εξοπλισμός, μηχανήματα, συστήματα ανεφοδιασμού για τα ελλιμενισμένα πλοία).

Έκτος από την παραπάνω απαραίτητη προϋπόθεση, θα πρέπει να πληρούνται και οι παρακάτω προϋποθέσεις:

  • Καινοτομία και ευφυείς διαδικασίες προς και από το λιμάνι, κτίρια με ενεργειακή απόδοση, καινοτόμες κατασκευές, αποτελεσματική και πράσινη χρήση γης.

  • Υλοποίηση απρόσκοπτων και αποτελεσματικών διαδικασιών logistics για να συμπεριληφθούν οι διασυνδέσεις με ενδοχώρα (με σιδηρόδρομο η οδικά), να επιτευχθεί μετάβαση από ένα μέσο μεταφοράς σε άλλο, από πόρτα σε πόρτα για επιβατικές ή εμπορευματικές μεταφορές.

  • Πιλοτικές δράσεις ψηφιακών εφαρμογών ειδικότερα με καθαρά, συνδεδεμένα και αυτοματοποιημένα οχήματα και γερανούς καθώς και ευφυή συστήματα λιμανιού και δυναμική μέτρηση κυκλοφοριακού φόρτου για βελτίωση των ροών των πλοίων, ώστε να ελαχιστοποιείται ο χρόνος παραμονής στο λιμάνι και να βελτιστοποιείται η αλυσίδα συνδυασμένων μεταφορών.

  • Ανάπτυξη νέων εργαλείων και μηχανισμών βελτιστοποίησης για πρόσβαση συνδυασμένων μεταφορών, επιβατικών και εμπορευματικών από και προς το λιμάνι, όπως και μεταξύ λιμανιών και σύνδεση με την πόλη.

  • Αξιολόγηση και σύγκριση μη τεχνολογικών προϋποθέσεων όπως μηχανισμοί αγοράς που να δίνουν οικονομικά ή λειτουργικά κίνητρα (αρχή της καλύτερης εξυπηρέτησης και προνομιακής πρόσβασης μη ρυπογόνων πλοίων κι ανάλογη κατανομή της αγοράς)

  • Ανάπτυξη και προώθηση συμφωνιών με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς στη διοίκηση των λιμανιών, περιλαμβάνοντας τις λιμενικές αρχές, πλοιοκτήτες, τοπικές κοινωνίες, Κοινοπραξίες ή άλλους συναφείς οργανισμούς και τα αντίστοιχα διοικητικά τμήματα σχεδιασμού, για επιτάχυνση της παραγωγής και χρήσης αειφόρου ενέργειας.

  • Εκπόνηση του Master Plan για το «Πράσινο Λιμάνι», που θα περιλαμβάνει το όραμα-αποστολή του και έναν οδικό χάρτη με βασικά ορόσημα για την επίτευξη θαλάσσιων μεταφορών με ουδέτερους ρύπους και την ελάχιστη ρύπανση στη λιμενική περιοχή έως το 2030, 2040 και 2050 με την αντίστοιχη απαιτούμενη επένδυση.

Εκτός από τις παραπάνω προϋποθέσεις, στη πρόταση θα πρέπει να προβλέπεται:

  • Παρακολούθηση και μέτρηση των αποτελεσμάτων, ώστε να αποδειχθεί η αποτελεσματικότητα των προτεινόμενων εφαρμογών.

  • Ποσοστιαία εκφρασμένη μείωση της ενεργειακής κατανάλωσης και της ατμοσφαιρικής ρύπανσης.

  • Συνεργασία με άλλες προτάσεις στον ίδιο τομέα, πρόβλεψη προϋπολογισμού για συντονισμό, επικοινωνία και διάχυση πληροφόρησης.

  • Ένα λιμάνι που θα ορισθεί ως παράδειγμα (lighthouse) για τις πρωτοπόρες ιδέες και εφαρμογές του και άλλα τρία (max) λιμάνια. Τα λιμάνια που θα συμμετάσχουν, θα δεσμευθούν να εφαρμόσουν, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητές τους, τη γενικότερη προσέγγιση, τις καλύτερες πρακτικές και τα αποτελέσματα που θα προκύψουν. Υποχρεωτικά ένα λιμάνι είναι ποτάμιο. Οι συμβαλλόμενοι εταίροι θα αλληλοσυμπληρώνονται σε γνώση και εμπειρία (βιομηχανία, εταιρείες συμβούλων, λιμενικές αρχές, ερευνητικά κέντρα). Επίσης, τα διαφορετικά λιμάνια θα ανήκουν σε διαφορετικά κράτη μέλη.

Ο εθνικός πολιτικός σχεδιασμός, με τα ανάλογα μετρά που θα επαναπροσδιορισθούν, θα πρέπει να λάβει υπόψη του τις ιδιαιτερότητες του κάθε λιμανιού τόσο στην ηπειρωτική χώρα όσο και στα νησιά.

Έχοντας συμμετάσχει, παλαιότερα, σε διασκέψεις για τα λιμάνια της Ελλάδας, τις ανάγκες τους και τα προγράμματα που έχουν εκπονηθεί μέχρι τώρα, γνωρίζω ότι έχουν αναπτυχθεί

– προγράμματα βελτιστοποίησης πρόσβασης των πλοίων (Σαντορίνη),

– μετρήσεις για μείωση ρύπων και ένταξή τους σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα (Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης για λιμένα Θεσσαλονίκης),

– μελέτες για λιμάνια με την παραδοχή των μηδενικών εκπομπών (Πολυτεχνείο Κρήτης),

ενώ έχει γίνει συζήτηση στη Σίφνο για την τροφοδοσία πλοίου με ενέργεια που θα παράγεται στο νησί από ΑΠΕ ή με πράσινο υδρογόνο.

Θα πρέπει να λάβουμε υπόψη αυτή τη σοβαρή προσπάθεια κατά τη σύνταξη των εθνικών στρατηγικών Ενέργειας, Περιβάλλοντος, Αειφόρου κι Έξυπνης Κινητικότητας στα λιμάνια.

Πολλά ακόμα λιμάνια έχουν αναπτύξει σημαντικές πρωτοβουλίες, παρά το «συγκεντρωτικό» σύστημα της χώρας μας. Επί πλέον, θα πρέπει να συγκρίνουμε την καλύτερη πρακτική ανάμεσα στα πρωτοπόρα λιμάνια για να μάθουμε από την εμπειρία τους.

Ταυτόχρονα, έχουν χρηματοδοτηθεί υποδομές για εναλλακτικά καύσιμα (σταθμοί διανομής) από το Πρόγραμμα «Ενώνοντας την Ευρώπη (CEF)» καθώς και τρόποι μετάβασης εμπορευματικών φορτίων από το οδικό δίκτυο στη θαλάσσια μεταφορά (Marco Polo, Motorways of the Sea).

Από κοινού, το Πρόγραμμα CEF και το Πρόγραμμα Horizon 2020 έχουν χρηματοδοτήσει «έξυπνη και τηλεματική οδήγηση» (ITS) και ηλεκτροκίνητα οχήματα. Από το Πρόγραμμα “Ενώνοντας την Ευρώπη” (CEF) έχουν χρηματοδοτηθεί νέα εργαλεία και μηχανισμοί βελτιστοποίησης (ηλεκτρονικές πλατφόρμες) από κύρια ποτάμια λιμάνια (στο Ρήνο, συνδέοντας διαφορετικές χώρες: Ελβετία, Γαλλία, Γερμανία) για την πρόσβαση, την παραλαβή, αποθήκευση κι επαναφόρτωση εμπορευμάτων στα πλοία με τα απαιτούμενα έντυπα. Αυτή η γνώση και η εμπειρία πρέπει να αξιοποιηθεί κατάλληλα.

Χρειάζεται συνεργασία με τα ερευνητικά ιδρύματα, τις εταιρείες συμβούλων και ΙΤ, το ΚΑΠΕ και όλους όσους εμπλέκονται στη διοίκηση και στη λειτουργία των λιμανιών.

Από την προσωπική μου εμπειρία ως επιβάτης – ταξιδιώτης στα νησιά μας, απαιτείται ορθός κυκλοφοριακός σχεδιασμός πριν την όποια παρέμβαση σε υποδομές και κτίρια της περιοχής του λιμανιού. Για να δοθεί λύση στην κυκλοφοριακή αναρχία των αυτοκινήτων που πλησιάζουν το πλοίο για να παραλάβουν φίλους ή συγγενείς και των επιβατών και αυτοκινήτων που αποβιβάζονται από το πλοίο. Με σωστή κατανομή του χώρου σε περιοχή στάθμευσης και λωρίδες για επιβίβαση – αποβίβαση, με σήμανση για το οδικό δίκτυο που συνδέει το λιμάνι με την πόλη. Επίσης, απαιτούνται αντισταθμιστικά μέτρα για την επιπλέον χρήση γης λόγω παραγωγής ενεργείας ή δημιουργίας χώρων στάθμευσης, όπως, για παράδειγμα, δημιουργία χώρου πράσινου ή αθλοπαιδιών για τους νησιώτες, ανάπτυξη υδροβιότοπου για διαβίωση πουλιών κ.λ.π.

Χρηματοδοτικό εργαλείο: Horizon2020 LCGD-5-1-2020: Green airports and ports as multimodal hubs for sustainable and smart mobility

ΣΣ: Η τρέχουσα πρόσκληση υποβολής προτάσεων έχει προθεσμία 26 Ιανουαρίου 2021 και συνολικό προϋπολογισμό EUR 100 εκατομμύρια μαζί με τα προγράμματα για τα αεροδρόμια. Υπολογίζεται να χρηματοδοτηθούν περίπου δυο προτάσεις ανά τομέα (αεροδρόμια και λιμάνια). Ο προϋπολογισμός κάθε πρότασης θα κυμαίνεται μεταξύ EUR 15 και 25 εκατομμυρίων, με διάρκεια 4-5 χρονιά. Ένα 20% του ζητούμενου από την ΕΕ προϋπολογισμού θα προορίζεται για τα συμβαλλόμενα – ως υπόδειγμα – λιμάνια. Είναι μια καλή ευκαιρία για προετοιμασία τώρα για τις επόμενες προσκλήσεις και δραστηριότητες για πράσινα λιμάνια.

1  Περιλαμβάνονται και οι ποτάμιες μεταφορές

Φωτο: Άνεμος Ανανέωσης

Πάρτε μέρος στην έρευνα “Τι σημαίνει Green Deal / ΠΡΑΣΙΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ για εσένα”

By | Δράσεις | No Comments
Πράσινη Συμφωνία – Green Deal στην Ελλάδα

Ο Άνεμος Ανανέωσης και το Ίδρυμα Χάινριχ Μπελ Ελλάδας ξεκινούν έναν ουσιαστικό διάλογο με ερευνητές/τριες, εκπροσώπους φορέων, επαγγελματικούς φορείς και ειδικούς για την Πράσινη Συμφωνία (Green Deal) και τη σημασία της για την Ελλάδα. Η πρωτοβουλία αυτή στοχεύει στην συνδιαμόρφωση, μέσα από συστηματική διαβούλευση, μια πρότασης για ένα Green Deal που δεν θα αφήνει κανένα/καμία πίσω αλλά και θα συμβάλλει στην δημιουργία ένα νέου παραγωγικού – καταναλωτικού μοντέλου.

Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η παρούσα έρευνα, που αφορά όσους και όσες διαμένουν στην Ελλάδα και θα είναι ανοιχτή από την Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2020 έως και τέλη Φεβρουαρίου 2021. Τα αποτελέσματα θα δημοσιευτούν σε σύντομη έκθεση με την ολοκλήρωση του έργου, μέσα στο 2021.

Συμπληρώστε το ερωτηματολόγιο “Τι σημαίνει Green Deal για τον καθένα
Η έρευνα δομείται σε ενότητες που συμβάλλουν στην καταγραφή των γνώσεων σχετικά με το τι σημαίνει για τους πολίτες η Πράσινη Συμφωνία (Green Deal), τι διάσταση έχει η Πράσινη Συμφωνία σε σχέση με το παραγωγικό και καταναλωτικό μοντέλο, πώς βλέπουμε τη σύνδεση της Πράσινης Συμφωνίας με την οικονομία, την εργασία, το περιβάλλον και την κοινωνία, κατά πόσο υπάρχει ρόλος στους πολίτες και διάθεσης συμμετοχής στην διαμόρφωση και υλοποίησή της.

#7 Green Deal Συλλογή και παραγωγή νέων προϊόντων από μεταχειρισμένα ελαστικά στο πλαίσιο της κυκλικής οικονομίας

By | Δράσεις, ΝΕΑ-ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ | No Comments

Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία στην Ελλάδα / Green Deal

#7 Green Deal Συλλογή και παραγωγή νέων προϊόντων από μεταχειρισμένα ελαστικά στο πλαίσιο της κυκλικής οικονομίας

Του Γιώργου Μαυριά

Ο Άνεμος Ανανέωσης και το Ίδρυμα Χάινριχ Μπελ Ελλάδας έχουν ξεκινήσει έναν ουσιαστικό διάλογο με ερευνητές, εκπροσώπους επαγγελματικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών φορέων καθώς και ειδικούς για την Πράσινη Συμφωνία (Green Deal) και τι θα σήμαινε αυτή για την Ελλάδα, ιδιαίτερα σε τέσσερις τομείς:

  • Κλίμα και ενέργεια
  • Αγρο-διατροφικός τομέας
  • Κατοικία, πόλη, μετακινήσεις
  • Πράσινη χρηματοδότηση

Στόχος είναι να διαμορφωθεί μέσα από μια συστηματική διαβούλευση μια πρόταση για ένα Green Deal που δεν θα αφήνει κανένα/καμία πίσω αλλά και θα συμβάλλει στην δημιουργία ένα νέου παραγωγικού – καταναλωτικού μοντέλου. Στο πλαίσιο αυτό ξεκινάμε την δημοσίευση μιας σειράς άρθρων στα θέματα αυτά.

Το πέμπτο άρθρο που δημοσιεύουμε στο πλαίσιο αυτού τους διαλόγου είναι του Γιώργου Μαυριά, που επικεντρώνει στα θέματα της κυκλικής οικονομίας στα μεταχειρισμένα ελαστικά οχημάτων

Τα μεταχειρισμένα ελαστικά οχημάτων ανήκουν στην κατηγορία των μη αστικών αποβλήτων. Σύμφωνα με τον Εθνικό Σχεδιασμό Διαχείρισης αποτελούν απόβλητα βιομηχανικού τύπου, τα οποία όμως διαχειρίζονται μέσω της διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού.

Στη χώρα μας αποσύρονται ετησίως περί τους 40.000 τόνους μεταχειρισμένων ελαστικών. Τα σημεία απόσυρσης ξεπερνούν σε αριθμό τα 3.000 σε ολόκληρη την επικράτεια και αποτελούν ταυτόχρονα σημεία συλλογής του απόβλητου για το εγκεκριμένο σύστημα εναλλακτικής διαχείρισης ελαστικών ECOELASTIKA. Οι χώροι αυτοί είναι ουσιαστικά τα βουλκανιζατέρ και συνεργεία ολόκληρης της χώρας, όπου πραγματοποιείται η αντικατάσταση των φθαρμένων ελαστικών με καινούργια.

Εφόσον η συλλογή των μεταχειρισμένων ελαστικών γίνεται στα σημεία απόσυρσης του απόβλητου μπορούμε να μιλάμε για «συλλογή στην πηγή». Το γεγονός αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία διότι κατ’ αυτόν τον τρόπο αποφεύγεται η ανάμιξη των αποβλήτων ελαστικών με άλλα απόβλητα και κατ’ επέκταση τα μεταχειρισμένα ελαστικά μεταφέρονται καθαρά.

Σε γενικές γραμμές η συλλογή και μεταφορά των ελαστικών τέλους κύκλου ζωής είναι μια εύκολη διαδικασία κατά την οποία επιτυγχάνονται μεγάλα ποσοστά συλλογής σε σύγκριση με τον αριθμό των αποσυρόμενων ελαστικών. Βασικός λόγος είναι ότι το άχρηστο ελαστικό έχει ως απόβλητο «αρνητική εμπορική αξία» και πέραν αυτού η επί μακρόν κατοχή του επιβαρύνει τον κάτοχό του λόγω του μεγάλου όγκου που καταλαμβάνει καθώς και εξ’ αιτίας του δυνητικού κίνδυνου να αποτελέσει εστία μολύνσεων όπως επίσης και μέσο μετάδοσης πυρκαγιάς σε ένα τέτοιο απευκταίο ασφαλώς ενδεχόμενο. Σε αντίθεση με την ευκολία στη συλλογή τους, το μεταφορικό κόστος των μεταχειρισμένων ελαστικών είναι εξαιρετικά υψηλό λόγω του μεγάλου ειδικού όγκου του απόβλητου.

Το μεγαλύτερο μέρος των καθαρών και απαλλαγμένων από λοιπά απορρίμματα μεταχειρισμένων ελαστικών σε ποσοστό δηλαδή περίπου 65% αφού συλλεχθούν, διοχετεύονται μέσω του ΣΣΕΔ Ecoelastika σε μονάδες επεξεργασίας για ανακύκλωση. Στους χώρους αυτούς πραγματοποιείται τεμαχισμός, φυσικός διαχωρισμός και κοκκοποίηση των μεταχειρισμένων ελαστικών με σκοπό την παραγωγή τελικών προϊόντων.

Κύριο προϊόν της επεξεργασίας των ελαστικών είναι το κοκκοποιημένο ελαστικό, το οποίο παράγεται σε διάφορες κοκκομετρίες ανάλογα με το είδος της τελικής εφαρμογής για την οποία προορίζεται. Κυριότερες εφαρμογές για το τρίμμα ελαστικού αποτελούν οι τεχνητοί χλοοτάπητες γηπέδων, τα ελαστικά πλακάκια ασφαλείας, τα δάπεδα αθλητικών χώρων, αντικραδασμικά, ηχομονωτικά και θερμομονωτικά υλικά για κατασκευές, η τροποποιημένη άσφαλτος και άλλα. Οι εφαρμογές αυτές εφόσον αξιοποιούν το ελαστικό ως υλικό εμπίπτουν στην κατηγορία της ανακύκλωσης. Επίσης από την παραγωγική διαδικασία της μηχανικής επεξεργασίας των ελαστικών τέλους κύκλου ζωής παράγονται και υποπροϊόντα όπως είναι τα λινά και τα μέταλλα. Τα υλικά αυτά ανάλογα με την καθαρότητά τους οδηγούνται είτε προς ανακύκλωση σε χυτήρια (μέταλλα), είτε προς ενεργειακή αξιοποίηση (λινά).

Δυστυχώς, από την μηχανική επεξεργασία των ελαστικών τέλους κύκλου ζωής, το αναγεννημένο ελαστικό που προκύπτει δεν χρησιμοποιείται παρά μόνο σε μικρά ποσοστά για την παραγωγή νέων ελαστικών οχημάτων. Σε αυτόν τον τομέα καταβάλλεται μεγάλη προσπάθεια τα τελευταία χρόνια αφενός με την επιστράτευση νέων τεχνολογιών και αφετέρου με την εκπόνηση μεγάλων ερευνητικών μελετών, ώστε να αυξηθεί το ποσοστό αξιοποίησης του αναγεννημένου ελαστικού προς όφελος των ίδιων των εταιριών αλλά και της κυκλικής οικονομίας. Η ανακύκλωση των μεταχειρισμένων ελαστικών όπως αυτή εννοείται (σε αντίθεση με την ευκολία στη συλλογή και μεταφορά του απόβλητου) αποτελεί μία τεχνικά δύσκολη και δαπανηρή διαδικασία. Αυτό οφείλεται στην ιδιαίτερα ανθεκτική δομή των ελαστικών τα οποία έχουν κατασκευαστεί με τέτοιον τρόπο ώστε να αντέχουν στη φθορά από την κίνηση των οχημάτων και να παρέχουν παράλληλα απόλυτη προστασία στους επιβάτες.

Κατά τα τελευταία 20 χρόνια έχουν πολλαπλασιαστεί οι ποσότητες του τρίμματος ελαστικού που παράγονται από την ανακύκλωση των μεταχειρισμένων ελαστικών και διατίθενται στην Ευρωπαϊκή αγορά λόγω της εφαρμογής από τα περισσότερα κράτη-μέλη του συστήματος της διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού. Η οργανωμένη παραγωγή τρίμματος ελαστικού από εκατοντάδες εταιρίες οι οποίες δημιουργήθηκαν τα τελευταία 20 χρόνια, δραστηριοποιούνται στον Ευρωπαϊκό χώρο και συνεργάζονται με τα εγκεκριμένα ΣΣΕΔ των κρατών μελών έχει συμβάλει σε αυτή την κατάσταση. Με αυτόν τον τρόπο παράγονται στις χώρες της ΕΕ (συμπεριλαμβανομένης και της χώρας μας) ετησίως και διατίθενται προς πώληση πάνω από 700.000 τόνοι τρίμματος ελαστικού, υλικό που αναζητά εφαρμογές ώστε να μπει σε κύκλο παραγωγής άλλων προϊόντων, όπως είναι για παράδειγμα οι τεχνητοί χλοοτάπητες γηπέδων, τα πλακάκια ασφαλείας, οι αθλητικοί χώροι κλπ.

Αντίθετα με την μεγάλη αύξηση στην προσφορά του τρίμματος ελαστικού στις χώρες της ΕΕ, η απορρόφηση του υλικού αυτού στις αγορές αυτές δεν έχει αυξηθεί σημαντικά, με αποτέλεσμα τη μεγάλη πτώση στην τιμή του προϊόντος κατά την τελευταία 20ετία, ακολουθώντας τον γενικό κανόνα της προσφοράς και της ζήτησης. Απαραίτητη είναι, συνεπώς, η συνεχής διεύρυνση της γκάμας των τελικών εφαρμογών στις οποίες θα μπορεί να απορροφηθεί το τρίμμα ελαστικού, ώστε να λειτουργεί και στο μέλλον ανεμπόδιστα η διαδικασία ανακύκλωσής του και να είναι βιώσιμες οι μονάδες παραγωγής του.

Ένα σημαντικά μικρότερο ποσοστό των συλλεγόμενων μεταχειρισμένων ελαστικών οδηγείται, με ευθύνη του φορέα, σε ειδικά αδειοδοτημένες μονάδες παραγωγής τσιμέντου για ενεργειακή αξιοποίηση, λόγω της υψηλής του θερμογόνου δύναμης (7500 kcal/tn). Η χρήση αυτή χαρακτηρίζεται ως «συναποτέφρωση» διότι το υλικό αξιοποιείται σε υφιστάμενες ενεργοβόρες βιομηχανικές μονάδες, όπως είναι οι τσιμεντοβιομηχανίες, όπου λαμβάνει χώρα υποκατάσταση ως ένα ποσοστό του συμβατικού καυσίμου με εναλλακτικά καύσιμα. Η συναποτέφρωση των μεταχειρισμένων ελαστικών αποτελεί μια απόλυτα ασφαλή διαδικασία ενεργειακής αξιοποίησης από την οποία παράγονται οι συνήθεις ρύποι της καύσης των στερεών καυσίμων όταν αυτή πραγματοποιείται σε ελεγχόμενες συνθήκες, όπως αυτές που επικρατούν στους κλιβάνους των τσιμεντοβιομηχανιών, με θερμοκρασίες άνω των 850 βαθμών Κελσίου. Από την συναποτέφρωση δεν παράγονται διοξίνες και PCBs διότι στη χημική σύσταση των ελαστικών δεν συμπεριλαμβάνονται αλογόνα.

Προς ενεργειακή αξιοποίηση στις τσιμεντοβιομηχανίες οδηγείται και το σύνολο των λινών που περιέχονται στα ελαστικά, παράγονται και συσσωρεύονται ως υποπροϊόντα στα εργοστάσια ανακύκλωσης των ελαστικών. Τα λινά, όπως και τα ελαστικά, συμπεριλαμβάνονται στα εναλλακτικά καύσιμα που χρησιμοποιούνται ευρέως από την τσιμεντοβιομηχανία εντός και εκτός ΕΕ.

Η νέα «Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία» (“Green Deal”) παρέχει ένα σχέδιο μετάβασης στην κυκλική οικονομία με στόχο το 2050 να είναι η ΕΕ κλιματικά ουδέτερη, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα χρηματοδοτικά και τεχνικά μέσα για την επίτευξη αυτού του στόχου. Η διευρυμένη ευθύνη του παραγωγού ως μοντέλο για την διαχείριση συγκεκριμένων ρευμάτων αποβλήτων, μεταξύ των οποίων είναι και τα μεταχειρισμένα ελαστικά οχημάτων, αποτελεί εχέγγυο για την αύξηση των στόχων της ανακύκλωσης για αυτά τα υλικά. Ο λόγος είναι ότι οι ιδιώτες παραγωγοί των μελλοντικών αποβλήτων υποχρεούνται να χρηματοδοτήσουν την ανάκτηση των υλικών που ολοκληρώνουν τον κύκλο ζωής τους, εφαρμόζοντας την πυραμίδα των προτεραιοτήτων που προβλέπεται από τη σχετική Ευρωπαϊκή νομοθεσία, σύμφωνα με την οποία, η επαναχρησιμοποίηση και η ανακύκλωση προηγούνται έναντι άλλων μεθόδων ανάκτησης, όπως είναι η ενεργειακή αξιοποίηση και στο τέλος η διάθεση σε ΧΥΤΑ ή η αποτέφρωση.

Η Ecoelastika, με τη διαχείριση άνω του 90% του συνόλου των μεταχειρισμένων ελαστικών που αποσύρονται στην Ελλάδα καθώς επίσης με τα υψηλά ποσοστά ανακύκλωσης (άνω του 60%), συμβάλλει αποφασιστικά στην επίτευξη των στόχων της κυκλικής οικονομίας και κατ’ επέκταση στον περιορισμό του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής.

Το γεγονός ότι τα προϊόντα ανακύκλωσης των ελαστικών τέλους κύκλου ζωής δεν «κλείνουν» απόλυτα τον κύκλο παραγωγής νέων ελαστικών δεν μειώνει σε σημασία του μεγάλου περιβαλλοντικού οφέλους που υπάρχει από την εναλλακτική τους διαχείριση, διότι:

  • Τα νέα προϊόντα που παράγονται από το τρίμμα ελαστικού, όπως π.χ. τα πλακάκια ασφαλείας, μπορούν, σε ένα σημαντικό ποσοστό, να ανακυκλωθούν και να παραχθούν νέα αντίστοιχης ποιότητας πλακάκια ασφαλείας. Επίσης, οι τεχνητοί χλοοτάπητες γηπέδων έχουν αρχίσει να ανακυκλώνονται και να ανακτώνται τα βασικά υλικά από τα οποία κατασκευάστηκαν, όπως είναι το πλαστικό, το ελαστικό τρίμμα και η χαλαζιακή άμμος.

  • Τα ελαστικά τέλους κύκλου ζωής εάν καίγονταν στο σύνολό τους για την παραγωγή ενέργειας θα απελευθέρωναν στην ατμόσφαιρα μεγάλες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα που είναι από τα βασικά “αέρια του θερμοκηπίου” και συμβάλουν στην κλιματική αλλαγή

  • Η παράνομη ταφή των ελαστικών τέλους κύκλου ζωής σε χωματερές ή η ανεξέλεγκτη διάθεσή τους θα είχε πολλαπλάσιες αρνητικές συνέπειες στο περιβάλλον λόγω του κινδύνου των πυρκαγιών και εξαιτίας της πολύ ανθεκτικής τους δομής που τα καθιστά ουσιαστικά μη βιοδιασπώμενα.

Η Ecoelastika τα τελευταία 5 χρόνια έχει πραγματοποιήσει 65 δράσεις σε δημόσια σχολεία της ελληνικής επικράτειας κατασκευάζοντας δωρεάν ελαστικούς τάπητες ασφαλείας στα προαύλιά τους. Στόχος της δράσης είναι η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού για τη σημασία της ανακύκλωσης των ελαστικών αλλά και γενικότερα για το περιβάλλον, την κοινωνία και την κυκλική οικονομία.

Το παραπάνω πρόγραμμα δημοσιεύεται και τρέχει κάθε χρόνο στη σελίδα της Ecoelastika στο facebook.com/ecoelastika.

H ECOELASTIΚΑ συγκεντρώνει τα σχολεία που έχουν προταθεί από τους συμμετέχοντες, αξιολογεί τα σχολεία με βάση τις πληροφορίες που έχουν καταχωρηθεί και το σχετικό φωτογραφικό υλικό, διαπιστώνοντας έτσι, όπου απαιτείται, την ανάγκη κατασκευής των ταπήτων ασφαλείας. Από την παραπάνω αξιολόγηση επιλέγεται το σύνολο των σχολείων που πληρούν τα κριτήρια που αναρτώνται στον επίσημο λογαριασμό της Ecoelastika στο Facebook https://www.facebook.com/ecoelastika και στη συνέχεια ακολουθεί η κλήρωση.

Στόχοι μας για τα επόμενα χρόνια είναι η συνεχής έρευνα για την ανάπτυξη νέων μεθόδων ανάκτησης, η διεύρυνση της γκάμας των τελικών εφαρμογών και προϊόντων όπου το αναγεννημένο ελαστικό, το προερχόμενο από τη φυσική επεξεργασία των αποβλήτων ελαστικών, θα μπορεί να υποκαταστήσει πρωτογενή υλικά, παράγοντας εναλλακτικά νέα αξιόπιστα προϊόντα τα οποία θα μπορούν να ανταγωνιστούν ισάξια τα συμβατικά.*

Φωτο: Ecoelastika AE

Ο Γ. Μαυριάς είναι Χημ. Μηχ/κός, Μηχ. Περιβάλλοντος, Γενικός Διευθυντής της Ecoelastika A.E.

*Περισσότερες πληροφορίες για υλικά που μπορούν να παραχθούν από τα ανακυκλωμένα ελαστικά μπορείτε να βρείτε στο site μας www.ecoelastika.gr